شهید «علی اکبر حاجی پور نژاد» در وصیت نامه اش می نویسد؛ هيئت را هميشه به پا داريد و چراغ امام حسين را خاموش نگذاريد چون به فرمان امام ما هرچه داريم از اين خاندان نبوت است
شهید «علیرضا آخوندی» در وصیت نامه اش می نویسد؛من این راه سرخ را آگاهانه انتخاب کردم تا در قیامت نزد امام حسین(ع) شرمنده نشوم به جبهه آمدم تا با جهادم در نبرد بر علیه کفر با مجاهدان الهی شریک بشوم.
«شهید امیر شفیعی امینی» در آخرین بند وصیت نامه اش نوشته است؛ خواهش می کنم که گریه بکنید ولی برای من نه، بلکه برای امام حسین که بهترین نمونه انسانیت است گریه کنید امام حسین از من بیشتر رنج کشید و من هیچ رنجی نکشیده ام.
شهید «حسنعلی کریم زاده بادرود» در وصیت نامه اش می نگارد؛ مادرم جهادت در این است که صبر داشته و صابر باشی و به شهادت فرزندانت خم به ابرو نیاوری و مرتب بچه هایت را به جنگ و جبهه تشویق کنی
شهید «حسنعلی کریم زاده بادرود» در وصیت نامه اش می نگارد؛ من شهادت را در زندگیم برگزیده ام. چون نمی خواهم مرگ در زندگیم از روزنه یا سوراخی راه پیدا کند. از مرگ خصوصا مرگ بی هدف می ترسم و لرزانم ولی از شهادت باکی ندارم و هر لحظه منتظر آن هستم.
