فرمانده گردان تیپ 18 الغدیر یکی از فرماندهان شجاع و دلاور بود که بعد از آنهمه رشادت سرانجام در بیست و یکم تیرماه سال 1373 در روستاي برده قل منطقه پيرانشهر قلب پاك خويش را سپر بلا ساخت.

مانند شهيد بروجردي كه در بحبوحه نبرد و گرفتاري ها فقط استغفرا... و لااله الاا... مي گفت و در اوج محاصره و نبرد لبخند مي زد.

توصيه مي كرد غيبت نكنيد، نماز را در اول وقت اقامه كنيد و در حفظ نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران با تمامي توان كوشا باشيد.

تشنه شهادت بود و روحيه شهادت طلبي در اعماق وجودش موج مي زد. صبر و بردباري يوسف وصف ناپذير است، او در عمليات ها چنان صبورانه و شجاعانه عمل مي كرد كه گويي وعده ديدار داشت.

بیست چهارم خرداد ماه سال 1369 در محور حاج عبداللَّه پيرانشهر به هنگام درگيرى با عناصر ضدانقلاب پس از هفت سال حضور ممتد در مناطق عملياتى (شمال غرب و غرب) به شهادت رسيد.

مي توانم ابراز كنم كه ايشان مظهر شجاعت و تواضع و مهربان بودن و مهرباني بود. مي شود گفت كه واقعاً يك سردار مخلص و بي همتا بود.