از مجروحیت تا شهادت/ خاطره ای از شهید علی حیدر ابروفراخ
جمعه, ۲۰ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۳۶
شب تا لحظه شهادتش بر بالینش بودم. به علت شیمیایی شدند پزشکان از معالجه اش بی نتیجه ماندند و خودش هم بی طاقت شده بود و به همین خاطر در منزل بستری شد.و خودم مدام بر بالینش بودم ...
نوید شاهد ایلام
خاطرات مادر شهید:
از مجروحیت تا شهادت
یک روز به ما خبر دادند که پسرت در جبهه مجروح شده و با ماشین تا نزدیک روستاآمده، بلافاصله پدرش یک ماشین گرفت و به استقبالش رفتیم. همینکه او را با پای مجروح دیدم نمی توانستم جلوی اشکم را بگیرم و گریه می کردم ولی او با روی خوش با ما احوالپرسی کرد و در همین موقع دستمالی از جیبش در آورد و اشکهایم را پاک کرد و مرا دلداری می داد و می گفت مادر مگر چه شده...
شب تا لحظه شهادتش بر بالینش بودم. به علت شیمیایی شدند پزشکان از معالجه اش بی نتیجه ماندند و خودش هم بی طاقت شده بود و به همین خاطر در منزل بستری شد.و خودم مدام بر بالینش بودم ،داشت از من حلالیت می طلبید و جوری سفارش می کرد که دارد از بین ما می رود.
ناراحت شدم و رفتم پدرش را که دیروقت هم خوابیده بود بیدار کنم.اما نگذاشت پدرش بیدار شود و می گفت پدرم خسته است بیدارش نکن.
اینقد دلسوز بود حتی در آخرین لحظات حیاتش نگذاشت و دلش نمی خواست که پدرش اذیت شود. پس از چند لحظه جان به جان آفرین تسلیم کرد...
خاطرات پدر شهید:
دلسوزی شهید
داشتم در مزرعه کار می کردم و هوا خیلی گرم بود و با مشقت محصول را جمع آوری می کردم.در همین موقع پسرم به مرخصی آمده بود و قبل از اینکه به منزل برود با همان لباسهای سربازیش به مزرعه آمد و با همان لباسها شروع به جمع آوری محصول کرد و آن روز تا غروب نگذاشت که کمکش کنم و از فردای همان روز هم هر روز با من به مزرعه می آمد و در کارها کمکم می کرد و اینجور نبود چون در غربت بوده و حالا که به خانه آمده فقط به فکر خودش باشد و به تفریح و سرگرمی بپردازد و هر موقع کار نبود به دوستان و فامیل سر می زد، خیلی دلسوز بود و خوشحال از اینکه توانسته توی کارها به من کمک کند...
از مجروحیت تا شهادت
یک روز به ما خبر دادند که پسرت در جبهه مجروح شده و با ماشین تا نزدیک روستاآمده، بلافاصله پدرش یک ماشین گرفت و به استقبالش رفتیم. همینکه او را با پای مجروح دیدم نمی توانستم جلوی اشکم را بگیرم و گریه می کردم ولی او با روی خوش با ما احوالپرسی کرد و در همین موقع دستمالی از جیبش در آورد و اشکهایم را پاک کرد و مرا دلداری می داد و می گفت مادر مگر چه شده...
شب تا لحظه شهادتش بر بالینش بودم. به علت شیمیایی شدند پزشکان از معالجه اش بی نتیجه ماندند و خودش هم بی طاقت شده بود و به همین خاطر در منزل بستری شد.و خودم مدام بر بالینش بودم ،داشت از من حلالیت می طلبید و جوری سفارش می کرد که دارد از بین ما می رود.
ناراحت شدم و رفتم پدرش را که دیروقت هم خوابیده بود بیدار کنم.اما نگذاشت پدرش بیدار شود و می گفت پدرم خسته است بیدارش نکن.
اینقد دلسوز بود حتی در آخرین لحظات حیاتش نگذاشت و دلش نمی خواست که پدرش اذیت شود. پس از چند لحظه جان به جان آفرین تسلیم کرد...
خاطرات پدر شهید:
دلسوزی شهید
داشتم در مزرعه کار می کردم و هوا خیلی گرم بود و با مشقت محصول را جمع آوری می کردم.در همین موقع پسرم به مرخصی آمده بود و قبل از اینکه به منزل برود با همان لباسهای سربازیش به مزرعه آمد و با همان لباسها شروع به جمع آوری محصول کرد و آن روز تا غروب نگذاشت که کمکش کنم و از فردای همان روز هم هر روز با من به مزرعه می آمد و در کارها کمکم می کرد و اینجور نبود چون در غربت بوده و حالا که به خانه آمده فقط به فکر خودش باشد و به تفریح و سرگرمی بپردازد و هر موقع کار نبود به دوستان و فامیل سر می زد، خیلی دلسوز بود و خوشحال از اینکه توانسته توی کارها به من کمک کند...
شهید علی حیدر ابروفراخ فرزند علی بابا در اولین روز از تیر ماه سال1347 درشهرستان چرداول دیده به جهان گشود. این شهید عزیز از آنجایی که از خانواده ای فقیر و مستضعف بود ا زهمان ابتدای نوجوانی شروع به کار کرد، تا اینکه با رسیدن به سن قانونی انجام خدمت مقدس سربازی به عنوان سرباز وارد ارتش شد و سرانجام در شانزدهین روز از تیر ماه سال 1365 در منطقه عملیاتی فاو عراق بر اثر شیمیایی شدن به شهادت رسید.
مزار این شهیدگرانقدر در گلزار شهدای زنجیر ه علیا شهرستان چرداول می باشد.
نظر شما
