نمازش را همیشه اول وقت می خواند/نگاهی به زندگینامه شهید رضا عبدی از شهدای رومینی استان ایلام
چهارشنبه, ۱۹ دی ۱۳۹۷ ساعت ۰۲:۱۸
در انجام واجبات بسیار کوشا بود به نماز اول وقت بسیار اهمیت می داد به ما هم می گفت اول نماز بعد مابقی کارها، به هر کدام از جوان های محله که نماز خواندن بلد نبودند آموزش می داد...
شهید رضا عبدی فرزند عسگر در اولین روز از خرداد ماه سال 1352 شمسی در منطقه ارکواز ملکشاهی دیده به جهان گشود . وی که دارای سواد خواندن و نوشتن بود همچون بسیاری دیگر از اهالی روستای محل سکونتش برای تامین معاش خانواده و پیشبرد امور زندگی به دامداری مشغول گردید. شهید رضا عبدی که در منطقه ای مرزی می زیست سالها پس از پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در هجدهم دی ماه سال 1375 در منطقه چنگوله بر اثر برخورد با مین به شهادت رسید. از وی 2 دختر و پسر به یادگار باقی مانده است. مزار این شهید گرانقدر در جوار مرقد امامزاده سید حسن(ع) مهران قرار دارد.
از خصوصیات بارز اخلاقی شهید از زبان برادر ایشان:
برادر شهید نقل می کند رضا با بزرگترها بسیار مهربان بود و به همه احترام می گذاشت با دوستانش بسیار مهربان بود ، همیشه یارو یاور و همراهمسایگان بود ، بسیار علاقمند به یادگیری علم و دانش بود روز ها کار می کرد و شبها در کلاس های نهضت سواد آموزی شرکت می کرد به همه می گفت به دنبال علم و دانش بروید تا بتوانید به جامعه خدمت کنید، همیشه آرزوی شهادت می کرد و می گفت باید سختی کشید تا به راحتی رسید، در انجام واجبات بسیار کوشا بود به نماز اول وقت بسیار اهمیت می داد به ما هم می گفت اول نماز بعد مابقی کارها، به هر کدام از جوان های محله که نماز خواندن بلد نبودند آموزش می داد خلاصه در طول دوران زندگی کوتاهش هیچ کس از ایشان ناراحتی و یا کدورتی نداشت.
برادر شهید نقل می کند رضا با بزرگترها بسیار مهربان بود و به همه احترام می گذاشت با دوستانش بسیار مهربان بود ، همیشه یارو یاور و همراهمسایگان بود ، بسیار علاقمند به یادگیری علم و دانش بود روز ها کار می کرد و شبها در کلاس های نهضت سواد آموزی شرکت می کرد به همه می گفت به دنبال علم و دانش بروید تا بتوانید به جامعه خدمت کنید، همیشه آرزوی شهادت می کرد و می گفت باید سختی کشید تا به راحتی رسید، در انجام واجبات بسیار کوشا بود به نماز اول وقت بسیار اهمیت می داد به ما هم می گفت اول نماز بعد مابقی کارها، به هر کدام از جوان های محله که نماز خواندن بلد نبودند آموزش می داد خلاصه در طول دوران زندگی کوتاهش هیچ کس از ایشان ناراحتی و یا کدورتی نداشت.
نظر شما
