نگاهی کوتاه به زندگینامه«بسیجی شهید میرولی جوزی» + خاطره
يکشنبه, ۰۶ مرداد ۱۳۹۸ ساعت ۱۷:۰۵
از همان دوران نوجوانی به شغل بنایی پرداخت، تا اینکه در جریان جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران اسلامی به عنوان بسیجی به تیپ 114 حضرت امیر (ع) پیوست.
به گزارش نوید شاهد ایلام، شهید میرولی جوزی فرزند نیاز سال 1312 شمسی در شهرستان ملکشاهی دیده به جهان گشود . تحصیلات خود را تا مقطع پنجم ابتدایی ادامه داد. از همان دوران نوجوانی به شغل بنایی پرداخت، تا اینکه در جریان جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران اسلامی به عنوان بسیجی به تیپ 114 حضرت امیر (ع) پیوست و نهایتآ در ششمین روز از مرداد ماه سال 1361 در منطقه عملیاتی مهران بر اثر اصابت ترکش به ناحیه سینه و شکم به درجه رفیع شهادت نائل آمد.مزار این شهید سرافراز در گلزار شهدای گنبد پیرمحمد ملکشاهی قرار دارد و از وی 10 فرزند به یادگار مانده است.
خاطره ی کوتاه از شهید میرولی جوزی - راوی همرزم و برادر شهید
برادرم در سال 59 که جنگ تحمیلی شروع شد بر حسب وظیفه دست از شغل و حرفه بنایی که داشت کشید، و همراه هم به سوی جبهه های جنگ شتافت، ایشان فرد بسیار مؤمنی بودند و همیشه از دین و ایمان برای بسیجیان همرزمش صحبت می کرد و بارها می گفت قدر امام و این جبهه را بدانید که این جنگ منشاء نور و یادآوری اسلام و زنده نگهداشتن عاشورای حسینی است.
یک روز صبح که از خواب بیدار شدم دیدم برادرم سر تا پا لباس سفید پوشیده! سوال کردم چرا یک دست سفید پوشیده ای؟ گفت: خواب دیده ام که خودم و چند تن از همسنگرانم شهید می شویم و من خودم برای این شهادت آماده کرده ام، به خدا سوگند در همان لحظه توپخانه سنگین دشمن به صدا در آمد و همگی بسوی سنگرها دویدیم ، پس از خاموش شدن صدای توپخانه دشمن دیدم که برادرم بدجوری ترکش خورده است و از ناحیه شکم و سینه و دستگاه گوارش و ... در آن لحظه به صدا آمد و آب می خواست و به من گفت: برایم ناراحت نباشید دنیا محل گذر است و سعی کنید دین و نماز و جبهه را ترک نکنید و از بچه هایم مواظبت کنید، در حالی که سرش بر بالین من بود شربت شهادت را نوشید.
خاطره ی کوتاه از شهید میرولی جوزی - راوی همرزم و برادر شهید
برادرم در سال 59 که جنگ تحمیلی شروع شد بر حسب وظیفه دست از شغل و حرفه بنایی که داشت کشید، و همراه هم به سوی جبهه های جنگ شتافت، ایشان فرد بسیار مؤمنی بودند و همیشه از دین و ایمان برای بسیجیان همرزمش صحبت می کرد و بارها می گفت قدر امام و این جبهه را بدانید که این جنگ منشاء نور و یادآوری اسلام و زنده نگهداشتن عاشورای حسینی است.
یک روز صبح که از خواب بیدار شدم دیدم برادرم سر تا پا لباس سفید پوشیده! سوال کردم چرا یک دست سفید پوشیده ای؟ گفت: خواب دیده ام که خودم و چند تن از همسنگرانم شهید می شویم و من خودم برای این شهادت آماده کرده ام، به خدا سوگند در همان لحظه توپخانه سنگین دشمن به صدا در آمد و همگی بسوی سنگرها دویدیم ، پس از خاموش شدن صدای توپخانه دشمن دیدم که برادرم بدجوری ترکش خورده است و از ناحیه شکم و سینه و دستگاه گوارش و ... در آن لحظه به صدا آمد و آب می خواست و به من گفت: برایم ناراحت نباشید دنیا محل گذر است و سعی کنید دین و نماز و جبهه را ترک نکنید و از بچه هایم مواظبت کنید، در حالی که سرش بر بالین من بود شربت شهادت را نوشید.
منبع : اداره هنری، اسناد و انتشارات - معاونت فرهنگی آموزشی
نظر شما
