یک قوم صهیونیستی/ کشید ما را به نیستی

نوید شاهد ایلام؛ شهید رحمان عبدالی فرزند عباس سال 1346 در خانواده ای مذهبی در روستای بیشه دراز از توابع شهرستان دهلران دیده به جهان گشود. در سن کودکی با قرآن انس گرفت و چندین مرتبه در مسابقات قرآنی شرکت و حائز مقام برتری و دریافت جایزه شد. خطی زیبا داشت و گاهی اوقات خوشنویسی می کرد. تا مقطع سوم راهنمايي تحصيل كرده بود.

وی دارای ذوق هنری سرشاری بود و شعری برای بچه های آواره فلسطین سرود که در سالهای جنگ در مجله «جنگ و زندگی» ویژه بنیاد و امور مهاجرین به چاپ رسید. با آغاز تجاوز ارتش بعث عراق به میهن اسلامی براساس احساس وظیفه و لبیک به ندای امام و مقتدایش، حضرت امام خمینی (ره)، پس ازگذراندن دوره آموزش نظامی روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و به عنوان معاون یکی از گروهانهای گردان نصر از لشکر 42 قدر منصوب گردید.

پس از رشادت های فراوان در مصاف با دشمنان بعثی سرانجام در نهمين روز از اسفندماه 1365 در عملیات کربلای 5 در شلمچه در حنجره سرخش شوری نینوایی نواخت و شعر شهادت را سرود. مزار شهيد در زادگاهش قرار دارد.

                    کودک فلسطینی

منم طفلی آواره                        با قلبی پاره پاره
از کشور فلسطین                     از سرزمین خونین
یک قوم صهیونیستی                 کشید ما را به نیستی
می دانید صهیونیست کیست؟     مقصود این گروه چیست؟
آنها قومی یهودند                        دشمن ماها بودند
دشمن هر مسلمون                    آدمهای بی ایمون
که از اطراف دنیا                         جا گرفتند تو صهیون
صهیون کوهی است                    در اینجا میون کشور ما
از وقتیکه این گروه                       جا گرفتند تو این کوه
شد صهیونیست نامشون               غارتگری کارشون
خلاصه آنها با هم                         تو فلسطین شدند جمع
همین که سر رسیدند                   زمینهامان را دیدند
چو گرگ تیز دندان                         با حیله فراوان
به روستاها دویدند                        آنها را می خریدند
تا اینکه اندک اندک                       با صد جور دوز و کلک
تو کشور فلسطین                        شدند صاحب زمین
اما بعد از این آنها                          چه ها نکردند با ما
آزرمان می کردند                           بیزارمان می کردند
از عمر زندگانی                            از عشق و شادمانی
هر جا هوای خوش داشت             هر جا هوای خوب داشت
یا بوده جوبیاری                             زمین و کشتزاری
که حاصل خوب میداد                      میوه مرغوب میداد
ما را به زور می راندند                   خود جای ما می ماندند
ما چون شدیم در آنجا                     اسیر دست آنها
به جای خود ننشستیم                  راه امید نبستیم
سبک مثال بادی                           به خاطر آزادی
با تیر و توپ و تفنگ                        شدیم با آنها در جنگ
از جای خویش بجستیم                   عهد و پیمان ببستیم
برای حفظ وطن                             از چنگال دشمن
یا جمله کشته گردیم                       یا کشته پشته گردیم
یا دست دشمنان را                        کوتاه کنیم از اینجا
دشمن دین و آیین                          از کشور فلسطین