بیست و یک سال در انتظار شهادت!
به گزارش نوید شاهد ایلام؛ پاسدار شهید سردار «ستار صفری» پانزدهم تیرماه ۱۳۳۲ در روستای عمارت از توابع شهرستان سیروان در استان ایلام دیده به جهان گشود. او فرزند بزرگ خانواده بود و بعد از فوت پدرش مسئولیت خانواده ای هشت نفره بر گردنش افتاد. در سن ۱۸ سالگی همراه با مادر، برادرها و خواهرانش به تهران مهاجرت کرد و در شرکت «نورتن» که مجری پروژه های مربوط به روشنایی بود مشغول به کار شد و با حقوق همین شرکت، زندگی خانواده را تأمین می کرد.
زمزمه های انقلاب، سمت و سوی کار و تفکرات ستار را عوض کرد و به صفوف انقلابیون پیوست.
فعالیت های شهید صفری پس از انقلاب
پس از پیروزی انقلاب، او هم به جمع محافظین پیوست و وارد کمیته انقلاب شد و در کمیته به صورت پاسدار افتخاری مشغول خدمت شد. مهرماه سال ۱۳۵۸ بود که به استخدام رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد.
وی آموزش های لازم را در پادگان پیشاهنگی در انتهای تهران پارس که تعدادی از افسران تکاور ارتش آموزش آن را برعهده داشتند، گذراند. آموزش که تمام شد داوطلب رفتن به کردستان شد و در شهر سنندج به مبارزه با ضدانقلاب پرداخت تا اینکه توسط گلوله برنو از ناحیه دست به شدت مجروح و به تهران اعزام شد.
مأموریت جدید ستار پس از بازگشت از کردستان، شرکت در گروه حفاظت مجلس شورای اسلامی بود.
او که یک نیروی عملیاتی و مسلط بر زبانهای کردی و عربی بود از سوی فرمانده برای اجرای یک مأموریت خیلی محرمانه احضار شد. وی همراه تعدادی از نیروها برای آموزش به پادگان هوانیروز کرمانشاه اعزام شدند.
مدتی به انجام امور آموزشی گذشت تا جنگ تحمیلی عراق علیه ایران شروع شد و ستار صفری با گروهی از همرزمانش به سوی مناطق جنوب رفتند.
این رزمنده دلاور و خستگی ناپذیر در عملیات های مختلف حضور پیدا می کرد بطوریکه بسیاری از نیروهای که با او کار می کردند از اینکه او تعلقی به غیر از جبهه ندارد در تعجب بودند. نه تقاضای مرخصی داشت و نه علاقه ای به ترک جبهه؛ او هر بار پس از عملیات از جبهه ای دیگر سر در می آورد.
وی که یک نیروی عملیاتی بود سمت های مختلفی در دوران دفاع مقدس بر عهده گرفت که از آنها می توان مسئول یگان زرهی لشکر 10 حضرت سیدالشهدا(ع)، فرماندهی یگان زرهی تیپ ۱۱۰ حضرت خاتم الانبیاء(س) و مسئول گردان ادوات تیپ ۶۶ نیروی های ویژه هوابرد را نام برد.
شرکت در عملیات های متعدد
سردار صفری در عملیات های فتح المبین، طریق القدس، بیت المقدس، رمضان، والفجر مقدماتی، والفجر ۱، خیبر، والفجر۲، والفجر ۴، بدر و مرصاد حضور داشت و بارها مجروح و تا مرز شهادت پیش رفت.
حفاظت و حراست از خاک وطن بعد از جنگ
بعد از دوره دفاع مقدس، دوباره به کار حفاظت و حراست برگشت و پس از آنکه مدتی در معاونت طرح و عملیات نیروی زمینی سپاه خدمت کرد به حراست فرودگاه منتقل شد.
صفری از این آزمایش هم با سربلندی بیرون آمد و به جانشینی فرماندهی ناحیه هرمزگان منصوب شد و در آنجا از نزدیک با عملکرد و کار نیروی انتظامی آشنا گردید. او مبارزه با قاچاق کالا، ارز و مواد مخدر را یک نوع جنگ می دید و مناطق مرزی را نیز جبهه. لذا با پایان یافتن مدت مأموریتش به تهران برگشت و تقاضای انتقال به نیروی انتظامی کرد.
با موافقت انتقال وی، در مردادماه سال ۷۷ خود را به کارگزینی ناجا معرفی نمود. پرونده خدمتی او که به کارگزینی آمد، توانمندی اش را در زمینه امور فرماندهی به نمایش گذاشت و به همین خاطر به او پیشنهاد شد تا فرماندهی انتظامی یکی از استانها را بپذیرد ولی ستار از رئیس واحد مربوطه خواست که در خط مقدم و نوک پیکان حمله باشد.
با درخواستش موافقت شد و در تابستان ۷۷ برای خدمت به زاهدان رفت. بعد از گذشت ۲ ماه محل استقرار گردان و حوزه مأموریتش را جابجا کرده و از زاهدان به ایرانشهر منتقل شد.
بیست و یک سال در انتظار شهادت
این فرمانده که منطقه را برای اشرار و قاچاقیان مواد مخدر و کالا ناامن کرده بود، سرانجام در روز دوازدهم آبان ۱۳۷۸در درگیری با گروهی از اشرار و قاچاقچیان در روستای گورناک به آرزوی خود که بیست و یک سال در سنگرها و جبهه های مختلف به دنبال آن بود رسید و به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
کوردلان وقتی پس از شهادت هم فرمانده را ایستاده و تکیه داده به سنگ دیدند، تاب نیاوردند و پس از شلیک تیرخلاص در سر، پیکرش را گلوله باران کردند.
پیکر پاک وی در قطعه ۵۰ بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
