خوابیدن تا بهشت با لبی خندان

به گزارش نوید شاهد ایلام؛ شهید «عبد الله میرزابیگی» فرزند محمد مراد سومین روز از بهمن ماه سال 1342 در روستای میرزابیگی شهرستان سیروان دیده به جهان گشود از همان دوران کودکی جهت کمک به امرار معاش خانواده تلاش می کرد. با رسیدن به سن قانونی خدمت سربازی به عنوان سر باز وارد ارتش شد و در بیست و چهارمین روز از بهمن ماه سال 1361 در چنگوله مهران با لبی خندان به دیدار معبود خویش شتافت. مزار این شهید گرانقدر در گلزار شهدای امام زاده علی صالح(ع) می باشد.

خوابیدن تا بهشت

شهید میرزابیگی بعد از آماده کردن سنگر وی که دست هایش تاول زده بود گفت: اکنون که سنگر آماده شده و من هم بسیار خسته شده ام، می خواهم کمی بخوابم.

حدود بیست دقیقه از خواب شهید میرزابیگی نگذشته بود که انفجار مهیبی منطقه را فرا گرفت به طوری که گرد و غبار حاصله از آن اطراف ما را پوشانید. برای دقایقی هیچ جایی دیده نمی شد. با شوخی گفتم: عراقیهای نامرد، چرا شلوغ می کنید؟ مگر نمی دانید میرزابیگی خوابیده، از خواب بیدارش می کنید. به سنگر شهید نگاهی انداختم، در سنگر کسی را ندیدم و اثری از شهید میرزابیگی و پتوهای او نبود.

در اطراف سنگر به جستجو پرداختی، نگاهی به پایین دره انداختیم. شهید به ما نگاه می کرد و می خندید. او را صدا زدم ولی جواب نشنیدم نزد شهید رفتم، دیدم گلوله ی 106 میلمیتری مستقیم به او اصابت کرده و بدنش را از ناحیه کمر نصف کرده بود و پس از چند لحظه جان به جان آفرین تسلیم شد.

راوی همرزم شهید

انتهای پیام/