معرفی شهدای سیزدهم بهمن ماه استان ایلام
به گزارش نوید شاهد ایلام،شهید «رستم قنبری» فرزند کریم اول بهمن ماه ۱۳۳۵ در خانواده‌ای مذهبی در روستای سرتنگ علیا از توابع بخش زرنه در شهرستان ایوان دیده به جهان گشود.
از همان دوران کودکی بسیار باهوش و فعال بود، دانش آموز دوره ابتدایی بود که در کار‌های کشاورزی و دامداری به پدر کمک می‌کرد.
وی با رسیدن به سن قانونی خدمت دو سال خدمت سربازی خود را در پایگاه چهارم شکاری اهواز در نیروی هوایی گذراند و بعد از اتمام سربازی در یک شرکت تجاری در تهران مشغول به کار شد.
چند سالی در آنجا مشغول بود. در ایام انقلاب در اجتماعات مذهبی شرکت می‌کرد.
با شروع جنگ تحمیلی و لبیک به فرمان مهم امام (ره) مبنی بر تشکیل بسیج بر خود واجب دانست که در میدان نبرد حق علیه باطل بشتابد و به همین خاطر وارد سپاه شد.
سال ۱۳۶۰ سنت حسنه ازدواج را به جای آورد و بعد از یک سال صاحب فرزند پسر شد، ایشان به خانواده و همسر و فرزند خود علاقه خاصی داشت به گونه‌ای که همیشه به آنها سر می‌زد و با اینکه اگر کسانی از هم ولایتی‌های همرزم شهید برای سر زدن به خانه می‌رفت از او احوال خانواده، همسر و فرزند خود را جویا می‌شد.
وی سرانجام سیزدهم بهمن ماه ۱۳۶۳ در منطقه مرزی سومار بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن به فیض شهادت رسید. مزار این شهید گرانقدر در زادگاهش قرار دارد.
شهید «اسماعیل قنبری» فرزند ابراهیم دوم اردیبهشت سال ۱۳۴۴ در روستای جعفرآباد میشخاص از توابع بخش مرکزی ایلام متولد شد.
علی الرغم علاقه فراوانی که شهید به تحصیلات و درس خواندن داشت متأسفانه به علت اینکه خانوده‌ی وی به زندگی دامداری و دامپروری مشغول بودند و در حرکت قشلاق و ییلاق بودند و البته نبود امکانات آموزشی مانع کسب علم و دانش وی شد؛ و بعد از اتمام سربازی به شغل دامداری پرداخت.
وی سیزدهم بهمن ماه ۱۳۷۵ در منطقه کنجانچم مهران هنگام دامداری بر اثر انفجار مواد منفجره و ترکش مین‌های به جای‌مانده از جنگ به فیض شهادت رسید. مزار این شهید گرانقدر در صالح آباد می‌باشد.
شهید «علی محمد میری» فرزند فرامرز هشتم مهر ماه سال ۱۳۱۱ در روستای چشمه باریک شهرستان ملکشاهی دیده به جهان گشود.
صاحب سه فرزند بود به شغل دامپروری و کشاورزی در مهران مشغول بود، سال‌ها پس از جنگ خاک مهران نیز از عوارض جنگ مصون نماند.
سرانجام شهید میری سیزدهم بهمن ماه سال ۱۳۷۶ در مهران با مین برخورد نمود و به فیض شهادت رسید. مزار این شهید گرانقدر در جوار امزاده سید حسن (ع) مهران قرار دارد.
شهیده «فهیمه دیان» فرزند علی سال ۱۳۴۵ در روستای درگه شهرستان ایوان چشم به جهان گشود، چون شغل والدین کشاورزی و دامداری بود از همان کودکی به آنها کمک می‌کرد. به علت نبود امکانات تحصیلی نتوانست تحصیل کند.
۱۳بهمن ماه ۱۳۶۷ بر اثر بمباران هوایی مناطق مسکونی به درجه رفیع شهادت نایل آمد. مزار این شهیده گرانقدر در گلزار شهدای حاجی حاضر شهرستان ایوان قرار دارد.
شهیده «کبری حسین بیگی» فرزند رضا پنجم خرداد ۱۳۶۳ در روستای کلی کلی بخش کارزان از توابع شهرستان سیروان در خانواده‌ای مذهبی و متدین دیده به جهان گشود وی کودکی خردسال مهربان و خوش برخورد بود و تنها ۷ سال از بهار عمرش را گذرانده بود.
سرانجام در حین بازی با دوستان هم سن و سالش بر اثر برخورد با مواد منفجره باقی مانده از جنگ تحمیلی عراق علیه کشور عزیز ایران اسلامی در منطقه میمک در سیزدهم بهمن ماه ۱۳۷۰ به درجه رفیع شهادت نایل آمد. مزار این شهیده گرانقدر در جوار امامزاده علی صالح قرار دارد.
شهیده «فرشته قائمی پور» فرزند فتح اله دومین روز اولین ماه ۱۳۶۶ در روستای کلی کلی از توابع شهرستان شیروان چرداول دیده به جهان گشود این غنچه ناشکفته که بیش از ۴ بهار از عمر نازنیش نگذشته بود بر اثر انفجار مین به جای مانده از جنگ تحمیلی در منطقه میمک صالح آباد در ۱۳ بهمن سال ۱۳۷۰ به درجه رفیع رفیع شهادت رسید. مزار این شهیده گرانقدر در جوار امامزاده علی صالح قرار دارد.
شهیده «نسرین باقری» فرزند علیشاه سال ۱۳۶۳ در روستای جوبدراز بخش کارزان از توابع شهرستان سیروان در خانواده‌ای مذهبی ومتدین به دنیا آمد.
وی که محصل بود و در مقطع ابتدایی مشغول به تحصیل بود که در حین بردن دام‌ها به چراگاه با برخورد به مین به جای مانده از جنگ تحمیلی مجروح گردید و در ۱۳بهمن ماه سال ۱۳۷۰ به دیدرا معبود خویش شتافت. مزار این شهیده گرانقدر در جوار امامزاده علی صالح قرار دارد.
شهیده «زهرا قائمی پور» فرزند فتح اله چهارم خرداد سال ۱۳۶۴ در روستای کلی کلی از توابع شهرستان سیروان دیده به جهان گشود.
این کودک ۷ ساله در ۱۳۷۰ بهمن ماه ۱۳ بر اثر انفجار مین به جای مانده از جنگ تحمیلی در منطقه میمک صالح آباد به درجه رفیع رفیع شهادت رسید. مزار این شهیده گرانقدر در جوار امامزاده علی صالح قرار دارد.
شهید «سجاد گماری» فرزند علی مراد بیست و پنجم دی ماه ۱۳۶۷ از میان خانواده‌ای مذهبی در روستای چالسرا و در شهرستان ایلام به دنیا آمد.
او فرزند چهارم خانواده بود و از همان کودکی چهره‌ای نورانی و معصوم و قلبی پر از احساس و دلی آکنده از شور نسبت به معصومین و پروردگار متعال داشت و همیشه نسبت به خواهران و برادرش دلسوز و مهربان بود.
دوره ابتدایی و راهنمایی را در مدرسه‌ای در همان روستای محل زندگی در مدرسه شهید جمالدینی سپری نمود، ولی به علت مشکلات مالی در آن زمان نتوانست به مدرسه شهر برود و شهید برای کمک به پدرش از همان زمان با این که نوجوانی بیش نبود دوشادوش پی کار می‌کرد.
وی همیشه آرزوی شهادت داشت و همیشه می‌گفت خدایا اگر میخواهی مرا از این دنیا ببری جانم را برای اسلام و سربلندی و شرف مردمم فدا کن؛ و این آرزو را با قلبی صاف آکنده از محبت از خدا می‌خواست تا اینکه سرانجام در هجدهم اسفندماه ۱۳۸۷ شهید برای دفاع از آرمان‌های امام و شهدا و رهبر معظم انقلاب اسلامی لباس مقدس سربازی به تن کرد و مدت یازده ماه در شهر‌های استان کرمانشاه - اسلام آباد - قصرشیرین - هلیلان - روانسر و در آخر در منطقه مرزی سومار خدمت نمود؛ و سرانجام در سن بیست سالگی و در تاریخ سیزدهم بهمن ماه ۱۳۸۸ در منطقه مرزی سومار به علت برخورد با مین به جا مانده از جنگ تحمیلی به درجه رفیع شهادت نایل آمد. مزار این شهید گرانقدر در جوار امامزاده علی صالح (ع) واقع شده است.
