سربازی که با شهادت در شوش، نامش را در دفتر شهدای سادات ثبت کرد

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «سیدجعفر آتش‌پیکر»، در دوم فروردین ۱۳۳۹ در همدان، در خانواده‌ای متدین و زحمتکش از سادات حسینی دیده به جهان گشود. از همان کودکی، چهره‌اش نورانیت خاصی داشت و در دامان پدری به نام سیدحسن و مادری فداکار پرورش یافت.

تحصیلات و فعالیت‌های فرهنگی:

او پس از اتمام دوره ابتدایی و راهنمایی، وارد دبیرستان شد و در رشته فرهنگ و ادب تحصیل کرد. علاقه‌اش به ادبیات فارسی و مضامین عرفانی، او را از همسالانش متمایز می‌کرد. در کنار تحصیل، به ورزش نیز علاقه داشت و اوقات فراغتش را با مطالعه کتاب‌های مذهبی و تاریخی پر می‌کرد.

فعالیت‌های انقلابی:

در اوج روز‌های مبارزه با رژیم پهلوی، نوجوانی ۱۷‌ساله بود که همراه با دیگر جوانان انقلابی همدان، در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز حضوری پررنگ در صحنه‌های مختلف داشت و همواره دغدغه پیشبرد اهداف امام خمینی (ره) را در سر می‌پروراند.

اعزام به جبهه:

با آغاز جنگ تحمیلی، سید جعفر که عشق به دفاع از میهن در وجودش شعله می‌کشید، سه بار داوطلبانه به جبهه اعزام شد. در عملیات‌های مختلف شرکت کرد و سرانجام در عملیات بیت‌المقدس، در دوم خرداد ۱۳۶۱، در شوش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهرش هرگز بازنگشت، اما نامش در زمره مفقودالاثر‌های شهید ثبت شد.

ویژگی‌های اخلاقی و معنوی شهید سید جعفر آتش‌پیکر

شهید سید جعفر آتش‌پیکر نه تنها در میدان نبرد رزمنده‌ای شجاع بود، بلکه در زندگی روزمره و برخورد با اطرافیان نیز الگویی کامل از یک مسلمان متعهد به شمار می‌رفت. همیشه چهره‌اش از تبسم و مهربانی می‌درخشید و برخوردش با همه مردم، از کوچک و بزرگ، آمیخته به مهر و محبت بود. این خلق نیکو چنان در وجودش ریشه داشت که حتی در سخت‌ترین شرایط جبهه نیز آن را حفظ کرده بود.

در میان خانواده، احترام به والدین برایش ارزشی والا داشت. در نامه‌هایی که از جبهه برای خانواده می‌فرستاد، همواره با احترامی ویژه از پدر و مادرش یاد می‌کرد و در دلش همواره نگران سلامتی و آرامش آنان بود. این احترام عمیق، ریشه در تربیت دینی و علاقه قلبی‌اش به ارزش‌های خانوادگی داشت.

ایثارگری در وجود سید جعفر نهادینه شده بود. همرزمانش روایت می‌کنند که چگونه سهمیه غذای خود را به دیگران می‌بخشید و در کمک به نیازمندان همیشه پیشقدم بود. این روحیه بخشندگی و فداکاری نه تنها در جبهه، بلکه در زندگی شخصی‌اش نیز آشکار بود و بسیاری از دوستان و آشنایان از کمک‌های بی‌چشمداشت او به یاد دارند.

عبادت و راز و نیاز با معبود، بخش جدایی‌ناپذیر زندگی این شهید بزرگوار بود. نمازهایش را در اول وقت و با حضور قلبی به جا می‌آورد و عشق به ذکر و دعا در تمام لحظات زندگی‌اش مشهود بود. این ارتباط عمیق معنوی، چراغ راهش در تاریکی‌های جنگ بود و به او آرامشی می‌بخشید که در چهره‌اش نمایان بود.

این ویژگی‌های برجسته اخلاقی، سید جعفر آتش‌پیکر را به الگویی کامل تبدیل کرده بود؛ انسانی که هم در میدان جهاد اکبر و هم در عرصه جهاد اصغر پیروز بود و امروز یادش برای همه ما درس‌هایی ناب از چگونه زیستن به ارمغان گذاشته است. ویژگی‌های اخلاقی شهید سید جعفر آتش‌پیکر

شهید سید جعفر آتش‌پیکر چهره‌ای تابناک از یک انسان کامل بود که اخلاق حسنه در تمام وجودش ریشه دوانده بود. همیشه با چهره‌ای گشاده و تبسمی بر لب با دیگران رو‌به‌رو می‌شد، به گونه‌ای که هر کس حتی برای نخستین بار با او برخورد می‌کرد، جذب مهربانی و صمیمیت بی‌ریایش می‌شد. این خلق نیکو تنها محدود به دوستان و آشنایان نبود، بلکه با دشمنان اسیر نیز با رحمت و بزرگواری رفتار می‌کرد.

احترام به والدین در وجود این شهید بزرگوار نهادینه شده بود. در اوج درگیری‌های جبهه، وقتی دیگران از خستگی و فشار جنگ می‌نالیدند، او در نامه‌های پرمهرش به خانواده، همواره با احترامی مثال‌زدنی از پدر و مادرش یاد می‌کرد و پیوسته نگران آسایش و سلامتی آنان بود. این احترام عمیق ریشه در تربیت اسلامی و عشق بی‌شائبه‌اش به خانواده داشت.

ایثارگری در خون این شهید جاری بود. همرزمانش به یاد دارند که چگونه در سخت‌ترین شرایط جبهه، سهمیه غذای خود را به دیگران می‌بخشید و در کمک به نیازمندان پیشقدم می‌شد. این روحیه فداکاری نه تنها در میدان جنگ، بلکه در زندگی شخصی‌اش نیز آشکار بود. همسایگان و دوستانش خاطرات بسیاری از کمک‌های بی‌چشمداشت او به محرومان و نیازمندان دارند.

عبادت و مناجات با معبود، نفس‌های این شهید را معنا می‌بخشید. نمازهایش را با حضور قلب و در اول وقت به پا می‌داشت و عشق به ذکر و دعا در تمام لحظات زندگی‌اش موج می‌زد. این ارتباط ناگسستنی با خداوند، چراغ راهش در تاریک‌ترین لحظات جبهه بود و به او آرامشی می‌بخشید که در چهره‌اش نمایان بود. حتی در میان آتش و خون جنگ، هیچ‌گاه تسبیح از دستش جدا نمی‌شد.

خاطراتی از شهید:

مادرش تعریف می‌کند: «وقتی به مرخصی می‌آمد، قبل از هر کاری به دیدن فامیل می‌رفت و حال همه را می‌پرسید. یک بار تمام پولش را به پیرزنی نیازمند داد و با خوشحالی گفت: "مامان، امروز خدا را خوشحال کردم! "»

پایان:

امروز، نام سید جعفر آتش‌پیکر در زمره شهدای سادات استان البرز می‌درخشد. او که با شهادت خود، دینش را به اسلام و انقلاب ادا کرد، الگویی است برای جوانانی که راهش را ادامه می‌دهند.

انتهای پیام/