وصیت نامه - صفحه 79

در مسجد براى من ختم بگذاريد و قرآن بخوانيد كه هيچ مونسى در شب اول قبر بهتر از قرآن نيست...

رضاعلی جعفرخانی، دوم اردیبهشت ۱۳۴۲، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش میرزا، کشاورزی می‌کرد و مادرش کشور (فوت۱۳۵۵) نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. کارگر بود. از سوی سپاه پاسداران در جبهه حضور یافت. بیست و یکم بهمن ۱۳۶۱، در فکه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای شهر کرج واقع است.

فتح الله حيدرى فرزند يدالله در 4 مهر 1343 در روستاى سرخكلاء دشت سر از توابع شهرستان آمل به دنيا آمد. بعد از اتمام دوران راهنمايى و شروع جنگ تحميلى فعاليتهاى خود را معطوف به امور فرهنگى و سياسى كرد و به خاطر فعاليتهاى گسترده از ادامه تحصيل بازماند.

ای خواهران مهربان و گرامی! هر انقلابی دو چهره دارد؛ خون و پیام. ما در صحنه جهاد خون را برگزیدیم و شما باید پیام را برگزینید و همچون زینب (س) که پیام شهدای کربلای امام حسین را به گوش جهانیان رساند، پیام شهدای ایران را بگوش مردم برسانید و خدای نکرده در این امر مهم، هیچ کوتاهی ننمایید.

جامه تهذیب نفس را برتن کنید و نظر کنید بر جامه سبز خود که ایثار و خلوص ایمان و عشق و جهاد را باید متجلی سازد. وقتی عقیده ما را دارند پایمال می کنند، باید جهاد کرد.

مرگ‌باشرافت بهتر از زندگى با خوارى و ذلت است ، ما كه وارث راه حسينيم نبايد مرگ با خوارى را انتخاب كنيم . پس اين راه را انتخاب كردم ...

شهید محمدرضا صمد زاده در سال 1341 در شهرستان زاهدان به دنیا آمد. پدرش جواد فروشنده بود و مادرش طاهره نام داشت تا پایان دوره متوسط درس خواند و دیپلم گرفت.

عبدالحسین قنبری، بیست و پنجم خرداد ۱۳۴۱، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش یحیی، جهادگر بود و مادرش معصومه نام داشت. تا چهارم متوسطه درس خواند. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. هجدهم بهمن ۱۳۶۱، با سمت معاون اطلاعات عملیات در رقابیه بر اثر اصابت ترکش گلوله خمپاره به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرش مجید نیز به شهادت رسیده است.

عباس مددخانی، یکم فروردین ۱۳۴۷، در شهر تهران به دنیا آمد. پدرش شعبان، فروشنده بود و مادرش سکینه نام داشت. تا سوم ابتدایی درس خواند. جوشکار بود. سال ۱۳۶۴ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. هجدهم بهمن ۱۳۶۶، در پاسگاه‌زید عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای شهر قزوین قرار دارد.

تقی رحمانی، دهم مهر ۱۳۴۵، در شهر تاکستان به دنیا آمد. پدرش غلامرضا، کشاورز بود و مادرش پروین نام داشت. دانشجوی دوره کاردانی در رشته علوم‌اجتماعی و معلم بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. هجدهم بهمن ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

مسعود سخاوت‌دوست، دهم تیر ۱۳۳۷، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش ابراهیم (فوت۱۳۵۹) و مادرش زهراخانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. جهادگر بود. به عنوان سرباز ارتش ل در جبهه حضور یافت. هفدهم بهمن ۱۳۶۰، در کرخه‌نور بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

محمدحسن شهسواری، بیست و ششم مرداد ۱۳۴۲، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش بهرامعلی، مستخدم مدرسه بود و مادرش خاور نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. هفدهم بهمن ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در زادگاهش قرار دارد. برادرش محمدمهدی نیز به شهادت رسیده است.

انگیزه شهید "سیاوش خدا کرمیان" از جبهه رفتن، رضای خدا، حفظ ناموس و رسیدن به شهادت بود. او در جبهه 36 ماه جنگید و دو بار مجروح شد. تا این که در بعد از ظهر روز اول بهمن ماه سال 1363 هنگامی که به عملیات در منطقه گیلان غرب رفته بود، بر روی مین رفت و به شهادت رسید.

ایرج زرآبادی‌پور، دوم اردیبهشت ۱۳۴۱، در روستای کامان از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش سهرابعلی، کارگر بود و مادرش رقیه خانم نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. او نیز کارگر بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. شانزدهم بهمن ۱۳۵۹، در میمک توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهر زادگاهش قرار دارد.

هدف ديدار روي اوست، خونم به‌نام او در جريان است، نفسم به ياد او فرو مي‌رود و دوباره باز مي‌گردد. منزلگهم خانه اوست، قلبم به‌نام او در طپش است، قدمم به فرمان او پيش مي‌رود و روحم به‌سوي او پرواز مي‌كند. قلبم به ياد او آرام مي‌گيرد، كسي را كه احساس مي‌كنم با ذره ‌ذرة قلبم با تكه‌تكة بدنم، با تمام وجودم و اعضا و جوارحم احساسش مي‌كنم، ولي زبانم قاصر از بيانش مي‌باشد. اي كسي كه همه چيزم از آن توست، اي كسي كه بي‌تو هيچ و پوچم. اي كسي كه لحظات عمرم در دست توستخدایا، بار پروردگارا، شاکرم و سپاسگزارم که لحظات عمرم را فرا رسیدن یو م الله قرار دادي.

محمدعلی ظاهری، چهارم اردیبهشت ۱۳۴۱، در روستای کش‌آباد از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش الیاس، کارگر کارخانه بود و مادرش نجیمه‌خاتون نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. شانزدهم بهمن ۱۳۵۹، در میمک توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به قلب، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهر قزوین واقع است.

متن وصيت نامه پاسدار شهيد عباس آقايي که در 21 رمضان سال 1360 مصادف با شهادت مولاي متقیان علي (ع) بر روي نوار كاست ايراد فرموده بودند...

دعا شما اين باشد كه هر چه زود اين راه بسته شد كربلا باز شود، كه با هم برويم كنار قبر شش گوشه حسين‌بن‌علي(7) اين سالار شهيدان را زيارت كنيم و آنجا بگويم: حسين(7) جان ما سال‌ها چشم انتظار زيارت تو بوديم كه زيارت حسين‌بن‌علي(7) يكي از آرزوهاي ما است.

من از شما می خواهم که در سر نماز امام زمان را دعا کنید.دعا [ي] فرج را همیشه بخوانید.امام یادتان نرود.

عزیزان اگر خاطر مرا می خواهید از امام جدا نشوید و در خط او باشید که راه سعادت و عزت و سربلندی اسلام و مسلمین در آن است به فرمایشاتش دقیقا توجه کنید و به آن عمل کنید که خیر دنیا و آخرت در او نهفته است...