آیت الله سید محمود ترابی

هم‌رزم شهید «سید محمدعلی ترابی» نقل می‌کند: «با لحن مهربان و آرامش گفت: عباس آقا! برام چاووشی می‌کنی؟! گفتم: به روی چشم. بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا. آرام اشک می‌ریخت و با خود زمزمه می‌کرد. صدای دلنشین یا حسینش دلم را لرزاند.»

مادر شهید «سید محمدعلی ترابی» نقل می‌کند: «گفت: دستی را در پشتم احساس کردم. صدایی دلنشین گفت: برو فرزندم! برو که از فرزندان و از سربازان، جا نمانید! من آن چهره نورانی، مواج و مهربان رو دیدم مادر! ایشان خودش پرونده من رو امضا کردند.»

شهید «سید محمدعلی ترابی» در نامه خود به برادرش می‌نویسد: «همیشه و در همه حال به فکر خود تنها نباشی بلکه برای همه برادرانت با همه شهامت و ایثارگری کامل، خودت را فدا کنی و رهروی صادق و با همت برای شهیدان باشی.»