حسین تاجیکی پور

اولین نگاه معصومانه را در نگاه مادر دوخت تا شاید با لبخند کودكانه اش زخم های بی دریغ مادر رنج کشیده خود را مرهم باشد. مادر نیز چون گوهری گرانبها او را در دامان خود پروراند تا این که حسين دوران پر نشاط کودکی را پشت سر گذاشت و وارد مدرسه شد...