در سالروز شهادت منتشر می شود؛
خدايا! تو خود شاهدى كه ما جنگ در راهت را نه براى آرزوى رسيدن به رضوانت و نه از ترس دوزخت پذيرفته ايم كه ما آرزوى بارورى نهال اسلامت را در سر داريم و به هواى رسيدن به كويت پر و بال مى زنيم. حالا بگذار در اين وادى عشق، ما را ديوانه بخوانند، مسخ شده بنامند، غلامان حلقه به گوش ديگران بنگارند و خروشمان بر بيدادگران را تجاوز قلمداد كنند، اگر نصرت دينت ديوانگى است، مسخ شدن است ، فرياد بر مى آ وريم، كه هان! اى مردگان متحرك، ما اين همه كه گفتيد، هستيم.