شهید «غلامحسن میرزایی» مرگ را سقوط در دنیا می دانست. پس رفت تا از سقوط در دنیا در امان باشد و شهادت را که تولدی دوباره است و آغازی جدید، در آغوش بگیرد که آنهایی می توانند به این زندگی جدید برسند که لیاقتش را داشته باشند. غلامحسن لیاقتش را داشت و آنچه می‌خواست خداوند فرارویش نهاد و در جوار حق میهمان و روزی خوار خودش کرد.