عبدالله میثمی

پدرم بهمن ماه سال 1365 به شهادت رسيدند و بنده حدود پنج ماه بعد در تيرماه 1366 به دنيا آمدم. خب، هما نطور كه اشاره كرديد من سعادت ديدار حضوري و از نزديك با پدرم در زمان حيات دنيوي ايشان را پيدا نكردم...

امروز 12 بهمن ماه سالگرد عروج و شهادت میثم ولایت، شهید عبد الله میثمی است شهیدی که همیشه در دروان دفاع مقدس با روحیه بسیجی ،شجاعت و لبخندی جنگید به همین مناسبت مصاحبه ای با همسرمکرمه وی مريم شكوهنده تقدیم شما می شود.

شهيد ميثمي يك عارف واقعي بود كه انقلابي بودن و عشق به شهادت سراپاي وجودش را فرا گرفته بود. معنويت بالا و انقلابي بودن همراه با اخلاق نيكو و حسنه كه ورد زبان همه فرماندهان در جبهه بود، از خصوصيات بارز اين شهيد به شمار ميرفت.

آخرين باري كه ميثمي را ديدم، در «پنج ضلعي» بود.آتش دشمن از همه سو مي باريد. آسمان، زمين، بالا، چپ، راست، شرق و غرب. ايشان وضو داشت و من مشغول وضو شدم. از او خواستم كه منتظر من نماند و به سنگر پناه ببرد. اما هرگز شهامتش بدو اجازه نداد كه مرا تنها ترك كند.

تا نگویید مهر برای چه می خواهید، نمی دهم». گفت: «نماز شکر!… از اینکه یک همسر خوب پیدا کرده ام

تنها 30 ماه دیگر روایتی داستانی از زندگی روحانی شهید حجةالاسلام والمسلمین عبدالله میثمی به قلم مصطفی محمدی است.

تاكنون كتاب ها،ويژه نامه ها، نرم افزارهاي رايانه اي، فيلم هاي مستند و برنامه هاي تلويزيوني نسبتاً قابل توجهي درباره زندگي، تلاشها و مجاهدات و شخصيت اين شهيد ارزنده دفاع مقدس توليد و عرضه شده است

خدايا؛ بندگانت را مي بينم كه... در سنگرهاي خود وصيت نامه هاي شهيدوارانه مي نويسند. دلم مي سوزد كه چرا به زمين چسبيدم. خدايا اگر من بيچاره در اين لحظه بميرم فردا در مقابل اين جواناني كه از لذت و عيش و نوش دنيا بريدند و رو به تو آوردند سرافكنده خواهم بود...