معرفی شهدای «قاری» استان ایلام

 آزاده و جانباز پاسدار «شهید صارم طهماسبی» سال 1336 در روستای سراب باغ شهرستان آبدانان دیده به جهان گشود ، دوران ابتدایی و راهنمایی را در همان روستا به پایان رساند و برای گذراندن مقطع متوسطه راهی آبدانان ، دهلران و شهرستان اسدآباد همدان شد.
 سال 1350 پس از آشنایی با شهیدان محمدمنتظری و علی اندرزگو وارد مبارزات سیاسی بر علیه رژیم ستم شاهی شده و توسط ساواک ایلام شناسایی و دستگیر شد. وی سال 1352 همراه با چند نفر از همراهان و مبارزان انقلابی از جمله محمد مهدی صولت به لبنان سفر کرد و به مدت 5 سال ، ضمن فراگیری فنون و آموزش های رزمی و پارتیزانی و زندگی در شرایط بسیار سخت ، در کنار مجاهدان و مبارزان جنبش امل لبنان بر ضد رژیم غاصب اسرائیل در سرزمین های اشغالی جنگید و توسط مأموران ارتش اسرائیل به شدت مجروح شد که آثار به جای مانده از جراحات آن زمان در پای چپ این مجاهد نستوه همچنان باقی بود.

فعالیت شهید طهماسبی در آستانه انقلاب تا اسارت

صارم طهماسبی در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی وارد ایران شد و در یک مرکز چریکی به صورت مخفیانه به ساخت بمب های دستی و آموزش و هدایت تظاهر کنندگان ضد حکومت شاه پرداخت و آنها را تجهیز و تسلیح می کرد. پس از سرنگونی رژیم پهلوی و برپایی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به دستور و همراه شهید محمد منتظری با یک فروند هواپیمای نظامی برای تکمیل مأموریت ها و فراگیری آموزش های پیشرفته دوباره راهی لبنان و شهرهای (صور ، صیدا، نبتیه و جرج البراجنه) شد و پس از گذشت یک سال و نیم به کشور بازگشت او با هماهنگی و دستور شهید مصطفی چمران در جبهه میانی جنگ تحمیلی به صف نبرد علیه متجاوزان بعثی پیوست. سردار صارم طهماسبی در دوران دفاع مقدس در مسئولیت های مختلف عملیاتی ، شناسایی ، رزمی و فرماندهی یگان های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی استان ایلام به پاسداری از مرزهای ایران و نبرد با دشمن بعثی پرداخت. وی در سیزدهم آبان ماه سال 1363 هنگام مأموریت شناسایی در منطقه سرخر در مهران از سوی گروه معروف فرسان "گوش برها" به اسارت درآمد و پس از تحمل 50 ماه اسارت به آغوش خانواده بازگشت .

فعالیت شهید پس از اسارت

حاج صارم طهماسبی بعد از بازگشت از اسارت دوباره ردای سبز پاسداری را به تن کرده و در کسوت یک پاسدار جهاد خویش را مجدداً از سرگرفته و به خدمت در این نهاد مقدس پرداخت. او با اخذ درجه سرهنگی دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دارای سوابق درخشانی  در تدریس و تفسیر قرآن و نهج البلاغه داشت ، حاج صارم طهماسبی از تبار جانبازان ، آزادگان و ایثارگرانی بود که وصف مردانگی هایش را باید از بلندی های جبل الجولان و پایداری و شکیبایی اش را از اسارت گاه های رژیم بعث عراق و شجاعت و دشمن ستیزی اش را از قلل سر به فلک کشیده کردستان و دشت های داغ و تفتیده خوزستان ایران اسلامی شنید و با جان و دل باور کرد.

با تحمل سختی ها درس آزادگی به آزادگان جهان داد

او جان خویش را با خداوند معامله کرد و در سودایی خدایی، سلامت خود را از کف داد، در بندهای مخوف رژیم بعث عراق به جرم جهاد و ایثار ضربات کشنده  تازیانه عراقی ها را تحمل کرد تا مشق آزادگی را یک بار دیگر به آزادگان جهان ارایه کند. این نامدار گمنام ، نماد واقعی از افسانه سیمرغ بود که ماندگارترین پرواز را در زیباترین معراج عشق و ایثار در آسمان و عرصه  روزگار خویش به نمایش گذاشت. این سردار سرافراز ، فرمانده ای خطر پذیر و عشق آفرین بود که حرف هایش دلنشین و کلامش شیرین بود ، او عارفی واصل و آزاده ای صاحب دل که به درستی عشق را فهمیده ، زجر را چشیده و حق و باطل را با دقت سنجیده بود.
این شهید زنده اگر چه جسم مجروحش بر زمین بود، اما روحش با خالق خویش قرین بود. این امیر امانت دار ، فکر و ذکرش همجوار عرشیان بود. حاج صارم ، نسخه ی قطوری از مصحف بشریت بود که مشق جانفشانی را در کسوت یک چریک انقلابی در لبنان و فلسطین در مصافی ماندگار با صف آرایی دوران دفاع مقدس فرا گرفت.
او فرهنگ تهجد و جنگ و جهاد را به عنوان یک آموزه ای ارزشی به آزاد مردان و بسیجیان ایران اسلامی متصل نمود. صارم از نسل نادر و کمیابی بود که در این دوران وانفسا برکت زمین و عزت آسمان بود ، نسلی که فقط در کرانه های تنهایی خویش ، سجاده سخاوت را گستراندند و نجوای دل را نثار هشت سال ایمان و شهادت نمودند. او یادگار نسلی است که ارواح شریف و ظریف شان در مصاحبت با شهیدان در حال مبادله است . این نامدار گمنام ، پس از سال ها هنرنمایی در مقابل جنود کفر و الحاد و هم صدایی با سرداران سرافرازی چون دکتر چمران  و عارف صابر مرحوم سید علی اکبر ابوترابی ، با کوله باری از امراض و ابتلاعات جسمی و روحی ، روزگارش را در صبر و شکیبایی سپری نمود.
وی سرانجام صبح روز جمعه 15 آبان ماه سال 1394 با بدنی رنجور و عزمی همچنان راسخ در بستر بیماری ناشی از آسیب های جنگ تحمیلی با 70% جانبازی دعوت حق را لبیک و به دیدار معبودش شتافت.
روحش شاد و چراغ راهش در مسیر مجاهدان ، تابناک و تا ابد افروخته باد.
 
 شهید عبدالزهرا هیوری

شهيد «عبدالزهرا هیوری» سال 1344 در شهرستان مهران متولد شد و از همان دوران كودكي دارای هوش و استعداد سرشاری بود در سن نوجوانی بدون هيچگونه ترس و واهمه ای در مراسمات عزاداری امام حسين(ع)  که برگزار می شد شركت كرد و نوحه خوانی می كرد تحصيلات ابتدایی خود را در كشور عراق به پايان رساند تا اينكه او و خانواده اش را به جرم شيعه و مسلمان بودن از كشور عراق اخراج كردند.
 با آمدن به ايران حضور شهيد در ميدان های مذهبی و اسلامی بيشتر شد و با تشكيل كلاسهای قرآن و عقاید به نشر فرهنگ غنی اسلام پرداخت و تحصيلات خود را در ايران ادامه داد و چهره نورانی و قرآنی او زبانزد عام و خاص شده بود قاری قرآن بود، يكی از خصوصيات اخلاقی وی پرهيز از محرمات بود او خيلی زياد به مسایل مذهبی و اسلامی اهميت می داد هيچ وقت نماز و روزه را ترک نمی كرد حتي از شهادت خودش نيز به خانواده اش خبر داده بود تا اينكه در سال 62 بر اثر بمباران هوایی دشمن بعثی به اردوگاه مهاجرين مهران به شهادت رسيد .
 

شهيد «غلام حسين زينی وند» سال 1335 در شهرستان خرم آباد ديده به جهان گشود پدر وی انسانی مذهبی و خدا جو بود كه نام فرزندش را غلام حسين گذاشت شايد اين نام خود محركی باشد برای به امام حسين رسيدن و غلامی او را كردن شهيد زينی وند در سنين كودكی بسيار مظلوم و با وقار بود و هميشه سعی می كرد، كسی از او نرنجد  دوران دبیرستانرا با سختی و مشقت فراوان اما با موفقیت به پایان رسانید ،  در آن زمان (رژیم شاه) كه مردم كمتر در مجالس مذهبی شركت مي كرد، شهيد در روزهای تاسوعا و عاشورا و ماه مبارک رمضان حال و هواي ديگری داشت و يكي از اعضاي خوب و فعال هيئت انصار حسين (ع) شهرستان خرم آباد بود در دوران جوانی لباس های ساده و بی آلايش می پوشيد اصلآ به اين مسایل پوچ توجه ای نداشت و هميشه به دفكر جامعه بود بارها می گفت كه ای كاش كسی می آمد و وضع اين مملكت را درست مي كرد .

 سال 1354 به خدمت مقدس سربازی اعزام و  در اوايل سال 1365 دوران سربازی را به پايان رساند  سال 1357 در اداره آموزش پرورش شهرستان دره شهر استخدام  و به عنوان كتابدار در اين شهرستان شروع به فعاليت نمود كه در آن موقعیت كه مردم با مبارزات خود را بطور گسترده تری با رژيم منفور پهلوی شروع كردند شهيد با جمعی از روستایيان و بچه هاي خوب دره شهر شب ها جلسه می گرفت.

  بايد گفت يكی از افراد فعال و بسيار دلسوز جامعه بود وقتی كه انقلاب با موفقيت و پيروزي به هدف خود رسيد شهيد زينی وند با اينكه ديار و خانواده خود را ترک گفته بود از پای نمی نشست و هر شب و روز براي تداوم بخشيدن به انقلاب پر شكوه اسلامی ايران از هیچ گونه فعالیتی دریغ نمی کرد  و خدا می داند كه چقدر در اين منطقه با افراد كور دل و منافق مبارزه مي كرد و بارها مورد تهديد قرار می گرفت ايشان بعد از انقلاب هميشه در كنار امام جمعه و روحانيون مقيم اين شهرستان بود در مراسم قرآنی به عنوان قاری شركت می كرد در مجالس مذهبی نيروي بسيار موثر و با وقار بود عضو انجمن اسلامی معلمان و عضو فعال ستاد برگزاری مراسم نماز جمعه بود شهيد زينی وند بيشتر اوقات خود را در خدمت با مردم و محرومين می گذراند ايشان طی اعزام های متعدد و داوطلبانه بارها به جبهه های نبرد حق عليه باطل رفت تا اينكه در  نوزدهم اردیبهشت ماه 1365در چنگوله مهران به دست دژخيمان بعثی اسير شد و تا آخرين نفس با آنها مبارزه نمود و تن به اسارت نداد و در حاليكه بدنش تماماً زخمی كرده بودند با ديدگانی باز به شهادت رسيد.

شهید «ولی بگ قیصوری» فرزند جعفر سال 1311 در بخش بدره از توابع شهرستان دره شهر دیده به جهان گشود تا ششم نظام قدیم تحصیل کرد، به عنوان قاری قرآن در مسجد محله خود به فعالیت های قرآنی می پرداخت ، در دوران نوجوانی و جوانی برای امرار معاش خانواده خود کارگری می کرد ، در آن زمان که کشور ایران اسلامی مورد تهاجم دشمن بعثی قرار گرفته بود  برای دفاع از میهن عزیزمان به عنوان بسیجی وارد سپاه پاسداران شد واز طرف لشکر 11حضرت امیر (ع) در منطقه جنگی مهران مشغول خدمت شد.سرانجام در پنجمین روز از شهریورماه 1366 بر اثر برخورد با مین به تمام بدن به درجه رفیع شهادت نایل آمد. از این شهید گرانقدر 11فرزند به یادگار مانده است. مزار این شهید گرانقدر در بخش بدره قرار دارد.

منبع: اداره اسناد و انتشارات، پرونده فرهنگی شهدا