سالروز شهادت شهید
شهيد علي خليلي مقدم/ خار چشم دشمنان اسلام بود
شب پره عاشق شب، ميل هويداي خودش را نداشت تا که ديگر باره زند حيله به نابودي انوار شمع خفّاشان که تحمل ديدن نور را نداشتند ، کمر به نابوديش بستند و در تاريخ هشتم تير 1367 او را به شهادت رساندند .
شهيد علي خليلي مقدم فرزند نوروز علي در بيست و چهارم آذر ماه 1347 در خانواده اي مذهبي در تهران ديده به جهان گشود . پدرش در يکي از کارخانه هاي تهران کار مي کرد . خانواده اش در آن زمان به علت حقوق کم کارگري با يک زندگي مستأجري روزگار سختي را مي گذراندند .
پدرش به خاطر عشق و علاقه زيادي که به ائمه اطهار خصوصا پيشواي متقيان داشت نامش را علي نهاد چرا که در آينده مي بايست رهرو راه پاک آنان مي گشت و همانند آنان نيز ، همانگونه که خود خواسته بود ، به ديدار معبود خويش مي شتافت . در اولين سال تحصيلي به همراه برادرش در يکي از مدارس تهران در جنوب شهر مشغول به تحصيل شد . پس از پايان دومين سال از تحصيل ، همراه خانواده به زادگاه پدري آمد و براي ادامه تحصيل در مدرسه ابتدائي توتکابن به تحصيل ادامه داد . هنوز نوجواني بيش نبود که انقلاب شکوهمند اسلامي ايران بر طاغوت و طاغوتيان غلبه يافته و به پيروزي رسيد .
او از همان آغاز قيام و انقلاب ، شور انقلابي بودن را در و جودش احساس کرد و همگام با امت به پا خاسته در مسير جريان حق عليه باطل ، قدم نهاد و عشق به امام و انقلاب در سيمايش ظاهر شد . چند سال گذشت و انقلاب ، روح و جسمش را صيقل داد و او را همانند فولادي آب ديده و پر صلابت ساخت : دوره هاي نظامي کوتاه مدت را در بسيج و دبيرستان فرهنگ و ادب در دبيرستان جهاد فرهنگيان رشت ثبت نام نمود .
هفده سال بيش نداشت که جنگ را بنا به فرموده امام ، سرلوحه همه آموزش ها قرار داد . ديگر لحظه اي آرام و قرار نداشت ! دانست که بايد فنا شود تا اسلام و انقلاب را بقا باشد . تحصيلش ، تحت الشعاع جنگ قرار گرفت و همانگونه که از دفترهاي مدرسه اش پيداست، تمام هوش و حواس او معطوف جنگ و جبهه و شهادت و ... بود .
بقاي ابديش را در بقاي اسلام و بقاي اسلام را در گرو جنگ و مبارزه و جهاد با کفار و منافقين تا پيروزي نهايي مي ديد . او عقيده راسخش را بر مبناي جنگ حق عليه باطل پايه ريزي کرد و به کلامش جامه عمل پوشاند . چندين بار با کاروان هاي عشق و ايثار به همراه راهيان کربلاي حسين ( ع ) به جبهه هاي نور عليه ظلمت شتافت و در صف مجاهدين پيکارگر و مدافعين حق طلب ، به دفاع از دين و مکتب و ميهن خويش پرداخت ! او ، چون هر روز را عاشورا و هر ماه را محرم و هر جاي ايران را کربلا مي دانست و در همه احوال چون موج هاي دريا در حرکت بود و يک لحظه آرام نمي گرفت چرا که آسودگي خويش را عدم خويش و زنده بودنش را در حرکتش مي دانست . شمع وجودش چه در جبهه هاي نبرد و چه در پشت جبهه ها و در داخل ، پرتو افشاني مي کرد و پرتو اين شمع ، ماهيت پليد نااهلان شرور و شياطين ظاهر فريب و دنيا طلبان کوردل را ظاهر مي ساخت .
شب پره عاشق شب، ميل هويداي خودش را نداشت تا که ديگر باره زند حيله به نابودي انوار شمع خفّاشان که تحمل ديدن نور را نداشتند ، کمر به نابوديش بستند و در تاريخ هشتم تير 1367 او را به شهادت رساندند . آري ، جرم او اين بود که اسرار شب پرستان را هويدا مي کرد و بدين سان در سکوت شبانه اي ، شمع وجودش را در دل خاک فرو بردند ... او همواره دوست داشت که حسين گونه بميرد و اين گونه نيز به آرزويش رسيد ... او همانند شهيد بهشتي ، مظلوم زيست و مظلوم مرد و خار چشم دشمنان اسلام بود و همانگونه که خون شهيد بهشتي پرده نفاق را دريد ، خون علي خليلي مقدم هم رفته رفته نفاق موجود در منطقه را دريد
