خوابی که تعبیر شد!

یادم می آید که پدرم به شغل بنایی و معماری علاقه داشت. او عاشق این حرفه بود و چنان تجربه گرفته بود که مردم به خاطر کارش به او علاقه خاصی داشتند البته اخلاقش بیشتر از کارش نظر مردم را به خود جلب کرده بود و وجدان کاری سراسر وجودش فرا گرفته بود، اصلاً به مادیات توجه نداشت فقط رضایت مردم و خدا برایش مهم بود.

برای بعضی خانواده های بی بضاعت کار می کرد و با خود آذوقه می برد که مبادا صاحب کار مشغله تأمین غذا داشته باشد و وقتی دستمزد می گرفت نصف آن را به صاحب خانه می بخشید و می گفت خوشحالی طرف برایم مهمتر از پول است و دعایی که برایم می کنن کفایت می کند.

به اعمال مذهبی و اجتماعی بسیار اهمیت می داد و در امور مهم مخصوصاً اعمال اجتماعی و مذهبی با افراد خبره مشورت می کرد همیشه دیگران از نظراتش استفاده می کردندتا ابتدای جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به این شغل ادامه داد و اخبار جنگ را از رادیو گوش می داد که کم کم شوق رفتن به جبهه و دفاع از وطن در وجودش فوران کرد. و با پوشیدن لباس بسیجی عازم جبهه مهران شد.و یک روز به مرخصی آمد گفت خواب یکی از ائمه دیده ام که این جایی که مردم در آن چادر زده اند(تپه شهدا ورکبود شهرستان ملکشاهی ) به زودی بمباران خواهد شد.
درست بعد از دور روز یعنی هفدهم خرداد ماه 1364 منطقه مورد هجوم هواپیماهای دشمن قرار گرفت و پدرم به همراه بیست نفر دیگر به فیض عظمای شهادت رسیدند. و تعدادی هم مجروح شدند و این خواب شهادت پدر برای همیشه از اذهانم ماندگار مانده است.

منبع: اداره اسناد و انتشارات،پرونده فرهنگی شهدا