دلنوشته/ مزار شهدای گمنام، مکانی برای آرام شدن‌های مان از جنس شهداست

به گزارش نوید شاهد ایلام، خانم فرشته سنجیده از جمله نویسندگان توانمند استان ایلام در حوزه ایثار و شهادت است که این بار دلنوشته ای زیبا تقدیم شهدای گمنام کرده است که با هم می خوانیم:
شهدای گمنام، گمنامی را از مادرشان زهرا(س) به ارث برده اند، ستاره گان درخشانی که در آسمان ایران همیشه نورانی خواهند ماند.
شهیدان والا مقامی که مادرانشان در انتظار آمدنشان، همچنان روزها و شب های فراق را طی می کنند، مادرانی که یک چشم شان خیره به عکس فرزندشان به طاقچه است، و چشم دیگرشان به درِ خانه، که قامت عزیزشان را در آن ببینند.

چه فصل ها که آمدند و رفتند، اما فصل وصال ما هنوز نیامده است، گویی همچنان باید با خزان دورییت سر کنم…

هنوز هم که صندوقچه لباسهایت را می‌گشایم، بوی عطری که آخرین بار به پیراهن زدی را استشمام، می کنم، چه شب ها که تا صبح پیراهنت را در آغوش گرفتم و برایت لالایی خواندم و دوست داشتم در همان خیال با تو بودن، پر بگیرم و برای همیشه، مادر کنارت بماند…

دل مادران شهدا همچون فرزندان گمنام شان، در روزگار ما گمنام مانده است، دل صبوری که سالها، دوری جگر گوشه اش را تاب آورده است…
دلی که سالهای سال است که خودش، خودش را آرام می کند…
دلی که بی تاب دیدن روی ماه فرزند است، اما با یاد حضرت دوست آرام مانده است…

چشمانی که دیگر رمقی برای اشک ریختن ندارد، و فقط به امید اشک شوق از آمدن فرزند، همچنان خیره به در است…
و چقدر ما به این چشم های کم سو شده مادران شهدا مدیونیم…
بی شک مزار شهدای گمنام در جای جای ایران، پناهگاهی آرام و معنوی و پر از عطر و حضور شهداست، برای آنان که خسته و بریده از روزمرگی های زندگی هستند، و دنبال تازه کردن حال و هوای روحی خود هستند.

شهدای گمنام شهرمان، مهمان ما هستند ، نگذاریم در کنار ما احساس غربت و تنهایی کنند، نگذاریم فردای قیامت از ما شاکی شوند که رسم مهمان نوازی را به جا نیاورده ایم.

مادران این شهیدان ، همچنان منتظر آمدنشان می باشند ، مادران شهر من، شما برایشان مادری کنید، و شب های جمعه به دیدارشان بیائید، خواهران شهر من، شما هم برایشان خواهری کنید، نگذاریم با وجود این همه مادر در این شهر، در شهرمان غریب بمانند…
تپه نورالشهدا شهرمان، خدا را شکر خیلی وقت ها مخصوصاً روزهای تعطیل، میزبان همشهریان مان است، در این میان حضور مادران و زنان شهرمان، خیلی پررنگ و به چشم می آید، مادران و خواهرانی که اینجا می آیند و برایش مادری و خواهری می کنند، چرا که آنها هم این شهید خفته در خاک شهرشان را فرزند و برادر خود می دانند، و همدم لحظه های دلتنگی شان شده است.نمونه اش چیزی بود که امروز و در تپه نورالشهدا شاهد آن بودم.

امروز فارغ از کار روزانه و به دور از هیاهوی خبرهای کرونایی و گرانی، راهی تپه نورالشهدا شهرمان شدم که ضمن زیارت قبر مطهر شهید گمنام، خلوتی نیز با خود داشته باشم.

به محض رسیدن به تپه، صدای گریه خانمی توجه ام را به خود جلب کرد، از دور که نگاه کردم خانمی با در دست داشتن قرآن بر سر مزار شهید در حال گریه کردن بود.

ابتدا به رسم ادب و بر هم نزدن خلوتش نزدیکتر نرفتم، اما بعداز اینکه آرام شد، من هم به قصد زیارت نزدیکتر رفتم و کم کم شروع به صحبت کردیم، و آن خانم گفت من هفته ای سه بار برای زیارت شهید گمنام به اینجا می آیم و برای برطرف شدن مشکلات همه مسلمانان ، این شهدا را در درگاه خداوند واسطه قرار می دهم.

او ادامه داد: فرقی ندارد که با شهدا نسبت داشته باشیم یا نه، همه این ها برادر ما هستند و ما به آنها و مادران شهدا مدیونیم و ما زنان باید به نوبه  خود و با حفظ پوشش و حجاب خود، در مسیر رسیدن به شهدا قدم برداریم.

شهدا نه تنها عزیز دل خانواده خود، که عزیز دل یک ملت هستند.

بعضی مکان ها، بوی خوششان آدم را مست می کند، و می برد تا آغوش خداوند…
تپه نورالشهدای شهرمان، مکانی برای آرام شدنهایمان از جنس شهداست، قدر این نقطه های نورانی شهرمان را بدانیم، و بیشتر به آنها سر بزنیم.

به گاه رفتنت، کاسه آب را پشت سرت ریختم که برگردی، اما عزیز مادر، کاسه صبرم پر از اشک چشمانم شده است،
بیا و سری به مادر بزن…
    نویسنده : فرشته سنجیده