عکس و اعلامیه‌های امام را بدون هیچ واهمه‌ای منتشر می‌کرد
نوید شاهد ایلام؛ عباس صیدیوسفی از اولین معلمان بخش صالح‌آباد است. وی علاوه بر تدریس در سال‌های جنگ تحمیلی به نبرد با دشمن می‌پرداخت. دوست، همکار و هم‌ولایتی شهید علی‌محمد جمال‌الدینی بوده و هنوز هم با شنیدن نام شهید، بغض گلویش را می‌فشارد. او تأسف می‌خورد که از کاروان همکاران شهیدش؛ علی‌محمد جمال‌الدینی و حجت گوهری جا مانده است. چند سالی است که بازنشسته شده و در حال حاضر مسئول هیئت محبان آل‌علی صالح‌آباد است و در امامزاده علی‌صالح (ع) کنار دوستان شهیدش همانند گذشته به مداحی اهل بیت و خواندن ادعیه می‌پردازد.
نمونه یک انسان کامل
وی در معرفی این شهید وارسته گفت: آموزگار شهید علی محمد جمالدینی در سال ۱۳۳۴ در صالح آباد و در خانواده‌ای مؤمن و قانع به دنیا آمد. دوران کودکی خویش را در کمال سادگی سپری نمود. دوران جوانی شب و روز فعالیت می‌کرد و در فکر یتیمان و مستضعفان بود و به ملاقات آنها می‌رفت و از آنها دلجویی می‌کرد و آنان را در زمان مشکلات یاری می‌کرد. تعدادی از دانش‌آموزان صالح‌آباد با تأکید و توصیه او طلبه شدند و به کسب علوم دینی پرداختند. او واقعاً نمونه یک انسان کامل بود. ایشان می‌گفت: «انسان نباید دل به این دنیا ببندد. باید در فکر جهان آخرت و کار نیک کردن باشد.»
فراتر از سنش صحبت می‌کرد
یوسفی ضمن ستایش شخصیت والای شهید علی‌محمد جمال‌الدینی بیان داشت: علی‌محمد سه سال از من بزرگ‌تر بود. او از همان اوان کودکی خاص بود. با دیگر بچه‌ها فرق می‌کرد. نشان‌کردۀ خدا بود. سیمای معنوی‌اش از سیرت روحانی‌اش خبر می‌داد سجاده و تسبیحش را هیچوقت از خود جدا نمی‌کرد. از همان دوران خودساخته بود. فراتر از سنش صحبت می‌کرد به ارزش‌های دینی و انقلاب بسیار پایبند بود و بعد از پیروزی انقلاب در نشر آنها فعال بود.
شهید جمالدینی نترس بود
شهید جمال‌الدینی یکی از مبارزین انقلابی بود که با اطلاعاتی که در مورد امام و اهدافش از طریق انقلابیون سایر استان‌ها کسب کرده بود راهش را انتخاب کرد. صیدیوسفی در این خصوص بیان داشت: وی ابتدا خودش به دریای بیکران و خروشان انقلاب پیوست، سپس در بسط آن در مهران، ایلام و صالح‌آباد تلاش کرد. با وجود اینکه در صالح‌آباد پاسگاه ژاندارمری وجود داشت و مردم منطقه تحت نظارت شدید ساواک و ژاندارمری بودند اما جمال‌الدینی بدون ترس و واهمه عکس و اعلامیه‌های امام را در صالح‌آباد توزیع می‌کرد. شبانه به خانه‌های مردم می‌رفت و برای انقلاب تبلیغ می‌کرد و به همه روحیه می‌داد.
اگر تلاش جوانان آهنین اراده نبود، بی‌شک نهال نورستۀ انقلاب به بار نمی‌نشست. عباس صیدیوسفی در این باره اذعان داشت: بی شک اگر تلاش کسانی همچون جمال‌الدینی نبود پیروزی انقلاب میسر نمی‌شد. اوایل سال 1357 ما معمولاً اعلامیه‌ها را شب‌ها در منزل مسئولین می‌انداختیم.
فعال بودن در دو سنگر علم و دفاع
همۀ مردم صالح آباد از روشنگری‌های شهید جمال‌الدینی که برای انقلاب و مردم انجام داد خبر دارند. یار قدیمی جمال‌الدینی در این خصوص تعریف کرد: علی‌محمد حتی در روستای چالسرا نیز بسیار فعال بود جوانان را ارشاد می‌کرد تا انقلاب را بپذیرند. مجلس می‌گرفت و نوار سخنان امام را در همه جا توزیع می‌کرد. او کسی بود که از سنگر علم به سنگر دفاع شتافت. وی نقش بسیار مهمی در امر تبلیغ و ارشاد جوانان ایلام و روستاهای اطراف داشت. با جدیت مردم را بیدار می‌کرد و به ترویج احکام اسلامی می پرداخت.
همیشه تحت تعقیب مزدوران شاه بود
صیدیوسفی درخصوص آغاز فعالیت‌های علی‌محمد جمال‌الدینی گفت: علی‌محمد بعد از فارغ التحصیل شدن از «دانشسرا» و استخدام در آموزش و پرورش، مهران فعالیت‌هایش را علیه طاغوت گسترش داد و مردم را آگاه می‌ساخت. همیشه تحت تعقیب مزدوران شاه بود.
فعالیت های شهید جمالدینی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا شهادت
وی افزود: جمال‌الدینی بعد از پیروزی انقلاب نیز از پای ننشست و در امور اجتماعی و سیاسی و مبارزه با منافقین سهم قابل توجهی داشت. در اوایل جنگ تحمیلی به خیلی رزمندگان فداکار پیوست و در عملیات فتح المبین و دیگر عملیات ها شرکت فعال داشت. علاوه بر مدیریت و تدریس در دبیرستان، بنیانگذار صندوق قرض الحسنه علی صالح و صندوق خیریه حضرت زینب(س)، همکاری در گزینش آموزش و پرورش استان ایلام و همکاری با مهاجرین از فعالیت‌های چشمگیر ایشان بود. هر چه از فداکاری، تدبیر و شجاعتش بگویم باز هم کم گفته‌ام.
علی‌محمد جمال‌الدینی سرانجام در نهمین روز از مردادماه 1362 در جبهه مهران و در عملیات والفجر ۳ پس از نبردی جانانه به جایگاه ویژه‌اش که تقرب به درگاه الهی بود رسید و خون پاک خویش را جهت تداوم اسلام نثار نمود و به لقا معبود خویش شتافت.
کلام آخر
صیدیوسفی در پایان سخنانش گفت: قسمتی از وصیت نامه پرمحتوای شهید جمال‌الدینی که خطاب به معلمان همکارش گفته بود و من همیشه در ذهن خودم آن را تکرار می‌کنم و در بیشتر مجالس می‌خوانم این است: همکاران گرامی با هم برادر باشید، بوی تعفن تفرقه را در بین خودتان بردارید و بوی گل اعتصام را در وحدت خویش متصاعد کنید تا دانش‌آموزان مست و شیدای شما شوند زیرا تا خود نسوزید، نور هدایت نمی‌شوید.
