شکنجه - صفحه 2

به مناسبت سالروز بازگشت آزدگان جمعی از اسراء به بیان خاطراتی از دوران سخت اسارت پرداختند.

حدود یک سال از شروع جنگ گذشته بود و پروانه خواستگارانش را یکی یکی به بهانۀ اینکه تمایلی به ازدواج ندارد رد می کرد، نمی‌خواست ازدواج دست و پایش را برای خدمت ببندد، اما علی دل را به دریا زد و در پادگان ابوذر از او خواستگاری کرد.

رضا نظری و عزیز ملکی دو جانبازی که درجنگ هشت ساله دفاع مقدس به مدت 10 سال در یک اردوگاه دراسارت بودند، از شکنجه ها، مقاومت ها و فداکاری های رزمندگان در آن زمان می گویند.

در مبارزات خود به دست نیروهای بعثی در سرپل ذهاب به اسارت درآمدند. وبه تلاش نیروهای صلیب سرخ نام و نشان ایشان و چندتن از همسنگرانشان درروزنامه رسمی کشور منتشر گردید. در ادامه طی شکنجه ‌های فراوان پس از 5 سال بدرجه جانبازی نائل گردید و بعد از آن ایشان سه سال دیگر را در وضعیت جانبازی در اسارت بسر بردند که نهایتاً با سپری شدن مجموعاً 8 سال اسارت به میهن اسلامی باز گردید با وضعیتی که ایشان داشتند سختی و درد فراوان را پس از آزادی تحمل می‌کردند و سرانجام برگی از حیات مردان بزرگ در خزان دنیا بر زمین نشسته و پست معبود خویش شتافتند

چهارده ماه و پانزده روز! خانواده شهید مدافع حرم فریدون احمدی، حساب تک تک این روزها را دارند، ساعت به ساعتش را ؛ ثانیه به ثانیه اش را. همه لحظه های بی خبری، نگرانی و دلهره. لحظه هایی که پدر اسیر دست یکی از گروهک های تروریستی در سوریه بود و از سرنوشتش هیچ خبری نمی رسید.

با خودش گفت: به این میگن خوش شانسی حالا خودم رو میزنم به مریضی، بعد با این آمبولانس تا اردوگاه با خیال راحت می رم. لااقل امروز را از شر اون اتوبوس قراضه راحت باشم.آره! خندید. باید هم می خندید. مثل تشنه ای بود که در بیابان جرعه ای آب بیابد. در همین افکار بود که سرباز عراقی دسته ای اسیر را با فحش و کتک به سمت ماشان آورد. یکی یکی سوارشان کرد. باتعجب از حمید که از بچه های آسایشگاه خودشان بود پرسید: مگه یک آمبولانس چقدر جا داره که یارو داره زرت زرت جا میکنه؟ حمید نتوانست جلوی خنده اش را بگیرد. خنده اش که تمام شد گفت: چی؟ آمبولانس؟زکی... رودست خوردی پسر! این ماشینی که الان توش نشستیم آمبولانس نیست؛ ماشین شکنجه ست.

مراسم دومین سالروز گرامیداشت شهید مدافع حرم شهرستان کرمانشاه "فریدون احمدی" برگزار می‌شود.

مرد همسایه قبول کرد و به همین ترتیب عمل کرد و دعای خیرش را بدرقه راه عباس کرد.

همزمان با پیروزی انقلاب عظیم اسلامی در 22 بهمن سال 1357 او نیز به صف مبارزان موحد و مسلح کردستان پیوست . و تا جان در بدن داشت بر علیه گروهکهای مزدور ضدانقلاب مبارزه کرد....

درجبهه ها بيائيد ، نفس سركش درونى را از بين ببريد ، البته با نيت خالص چون اگر با نيت خالص نيامديد خداوند شما را يارى نمى كند و نفس شما به حال خودش مى ماند.

داشت مهیای رفتن می‌شد که برنامه تغییر کرد. با یکی از دوستانش برای شناسایی منطقه به قلب دشمن زدند. در آنجا دستگیر و به اسارتگاه خانقین منتقل شدند. از میان شهر بغداد که عبورشان می‌دادند، مزدوران بعثی با سنگ از آنها پذیرایی می‌کردند. در اسارتگاه شکنجه شدند، از سخت‌ترین نوعش. اما سکوت کردند.

در شرایطی که هیچ گونه امکان دفاعی وجود نداشت به اسارت دشمن پلید درآمد و پس از شکنجه ‌های فراوان در همان روز با زبان روزه به شهادت رسید و با خون پاکش افطار نمود ...

در روستاي صلوا تآباد سنندج به اسارت نيروهاي حزب کومله درآمد و پس از تحمل شکنجه شهيد شد.

کمتر از هیجده سال داشت که به عنوان پیشمرگ مسلمان با سپاه سقز همکاری می‌کرد...

اول مهر ماه سال 1362 با عشق و علاقه ی وافر به عنوان پیشمرگ مسلمان کرد در یگان حزب الله سپاه عضویت پیدا کرد و در راستای پاکسازی منطقه از لوث ضد انقلاب در چندین عملیات و درگیری حضور ‌یافت....

او در اول اردیبهشت سال ۱۳۳۶ در محله شهید سعیدی حوالی میدان خراسان به دنیا آمد؛ ابراهیم چهارمین فرزند خانواده بود؛ او در نوجوانی طعم تلخ یتیمی را چشید، از آنجا بود که همچون مردان بزرگ زندگی را پیش برد.

کمی قبل از ورودی حرم با توقف اتوبوس‌ها و باز شدن در، دیگر هیچ‌کدام به حال خود نبودیم. تمام تهدیدهای فرمانده را از یاد برديم و فقط می‌خواستیم به حرم برسیم. آنجا بود که بعد از نُه سال، انگار طعم آزادی را می‌چشیديم و می‌توانستيم پرواز کنيم.

مصاحبه ای با جانباز انقلابی محمد جعفر ایمانی خوش خو

شهيد محرمعلى هرج پور فرزند سيف اله در هفتم محرم سال 1332 در خانواده اى متدين و اسلامى در شهر چالوس ديده به جهان گشود و با تلاش فراوان موفق به گرفتن ديپلم فنى شد.

تونل وحشته دیگه! دو طرف عراقیها می‌ایستن تا می‌خوری می‌زننت...