بهیار فداکار

به گزارش نوید شاهد ایلام، شهيد بهروز نجيب فرزند علی حسین دومين روز از فروردين ماه 1340در شهر ايلام ديده به جهان گشود. شهيد در دوران قبل از انقلاب اسلامي در تظاهرات ها و راهپيمايي ها عليه رژيم پهلوي شركت فعال داشت و در پخش اعلاميه‌ها و اطلاعيه‌هاي امام در بين مردم نقشي كليدي داشت و چندين بار بر اثر گازهاي سمي و اشك آور مسموم و زخمي شد و بعد از انقلاب هم درشغل بهياري خدمات ارزنده‌اي به مجروحين و خانواده‌ها داشت. در سال 1363 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد.
زمانی که عراق داخل خندق ها را قیر کرد و شیمیایی در بصره انداخت  در آنجا در اثر تنفس مصنوعی که به سر گرد می دهد شیمیایی می شود  و بعد از مدتی  بر اثر اصابت ترکش به ناحیه پشت به شدت زخمی می شود.

ده روز در تهران و چند روز هم در کرمانشاه بستری شد زمانی که  او را برای مداوا به ایلام انتقال دادند در چوار حال ایشان به هم می خورد در آن لحظه به  پدر که همراه وی بود گفت پدر جان می دانم که شهید می شوم و افتخار هم می کنم در راه اسلام و میهنم به شهادت می رسم و سرانجام در  بیست و دوم دی ماه 1365در  اين راه مقدس  جام شهادت را لا جرعه نوشيد، مزار این شهید گرانقدر در جوار امامزاده علی صالح(ع) قرار دارد.



ابیات زیر را  علی اشرف نجیب  به برادر شهیدش شهید بهروز نجیب تقدیم کرده است:

در ابتدای حضورم در انتظار تو هستم
غمت نشسته به دوشم که داغدار تو هستم
کنار عکس تو ماندم، تو سبز بودی من هم
که در تدارک دیدار خود، کنار تو مستم
تو از کدام تباری، بیا بگو به من آخر
مگر نه اینکه تو از من، من از تبار تو هستم
مگر دعات نکردند، سفر بدون خطر باد
چه شد که بازنگشتی که بی قرار تو هستم
به دوش می کشد این دل سکوت محض غزل را
تو باشی بسرایند که یادگار تو هستم
هزار دسته گفتند که مرگ برده تو را نیز
سیه بپوشم از این پس که سوگوار تو هستم
دلم به لرزه درآمد، زمان زمان عجیبی است
هنوز هم به امیدی در انتظار تو هستم

منبع: اداره اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان ایلام