دلنوشته به رزمنده شهیدی که قلاویزان، جاودانه ترین گواه شهادت اوست!

 

به گزارش نوید شاهد ایلام، شهيد حسن تراویده سال 1347 در ميان خانواده اي مذهبي در شهرستان ملكشاهي دیده به جهان گشود از همان اوان كودكي باصفا بود و معنويت چهره اش حاكي از آينده اي پر شور و پر ثمر بود. با جدّیت تمام تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. با آغاز جنگ تحميلي به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت و خود را به جمع ديگر رزمندگان اسلام رساند تا مانند دیگر رزمندگان به حراست و پاسداري از ميهن اسلامي بپردازد و در بیست و هفتمین روز از تیرماه 1367 در قلاویزان مهران بر اثر تركش خمپاره دشمن به مقام شامخ شهادت رسيد. مزار این شهید گرانقدر در شهرستان ملکشاهی قرار دارد.

دلاورِ ارتفاعات قلاویزان، شهید حسن تروایده

بچه های گردان شهید محلاتی می گویند که تو در عملیات کربلای یک چقدر عاشورایی فکر می کردی و چقدر شور حسینی در سر داشتی، بچه ها می گویند؛ شهید «تراویده» شجاعت محض بود و ایمان از وجودش می«تراوید» هوا گرگ و میش است و تو و همراهان برای بچه های خط مهمات می برید. عراقی ها گرای شما را دارند و پی در پی خمپاره ها را به سوی تان شلیک می کنند. یکی از بسیجی ها با تمسخر می گوید:
«ای خمپاره های عراقی! خمپاره های بی عرضه ! فقط انفجار و سر و صدا، اگر مَردین سینه عاشق منو نشانه بگیرین.» یاران همراه می خندند و به راهشان ادامه می دهند. حرف های صمیمانه شما بالا گرفته است و هراس خمپاره ها تنها چیزی است که به آن فکر نمی کنید. ناگهان صفیر خمپاره ای از دور به گوش می رسد و بی درنگ خاک و دود و آهن پاره در همه جا پخش می شود.»

 

چند تن از رزمندگان به شدت زخمی می شوند و تو هم همین طور می خواهی حرف بزنی و مثل همیشه به بچه ها روحیه بدهی اما فک و زبانت پر از ترکش خمپاره شده است. حالا که نمی توانی حرفی بزنی به تبسمی شیرین و با اشاره ای خطوط چهره خون آلود بچه ها را آرام می کنی و تقدیر چنین شد که قلاویزان جاودانه ترین گواه شهادت تو باشد.