شهید «علی غیوری زاده» هیچ چیز را ناممکن نمی‌دانست
نويد شاهد ايلام، شهید علی غیوری زاده فرزند نمام سال 1332در شهرستان ملکشاهی دیده به جهان گشود، پدرش از شدت علاقه به فاتح خیبر وی را «علی» نام می نهد. علی، دوران کودکی را در آغوش خانواده‌اش که سراپا شجاعت، صداقت و پاکی و تعهد نسبت به مسايل مذهبی بود گذراند.
از کودکی در دامن با صفای طبیعت زادگاهش به سوارکاری و تیراندازی پرداخت و از تجربیات پدرش که در این زمینه‌ها مهارتی خاص داشت بهره‌ها گرفت. با پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل سپاه پاسداران، به خیل سبزپوشان عاشقی پیوست که خون پاک خود را نثار انقلاب می‌کردند، زیرا سپاه و جنگ دقیقاً همان جایی بود که می‌توانست نیازهای معنوی و روحی علی را برآورده کند و از سوی دیگر هم زمینه بروز استعدادهای نهفته در وجودش را بیدار سازد.
او از ستاره های آسمان جنگ بود، علی بود و علی وار می جنگید و در طول سال های دفاع مقدس با اینکه در همه صحنه های خطر و عملیات های لشکر حضور داشت حتی گامی به عقب ننهاد و به راستی هم کم نبودند صحنه هایی که او یک تنه يا به همراه عده قلیلی از همرزمانش در مقابل تهاجم و پاتک گردان هایی از ارتش عراق ایستاد و با گرفتن تلفات سنگینی از آنان، مصداق بارز آیه شریفه: «و ان یکن عشرون صابرون یغلبوا مأتین» می شد.
علی، در سالهای جنگ نه تنها با دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب مردانه جنگید، بلکه در سنگر تحصیل و علم هم با پدیده شوم جهل و بیسوادی به نبردی بی امان پرداخت و تا مقطع متوسطه، پا به پای رزم، تحصیلش را هم دنبال کرد و انصافاً نبوغ قابل تحسینی داشت. علی جنگ را در حالی سپری کرد که تمام وقت در خدمت گردان بود و به اداره گردان علاقه وافری داشت. او بارها در جنگ مجروح شد اما استراحتش را هم در گردان گذراند.
در عملیات های زيادي از جمله والفجر 3 ، کربلای 1، والفجر 10، نصر4، کربلای 10 و دهها عملیات دیگر شرکت داشت. آخرین مسئولیت وی فرماندهی گردان 503 شهید بهشتی بود که در 29 خرداد ماه 1367 در حال دفع تک ارتش عراق در مهران به شهادت رسید. پیکر مطهر او پس از دوازده سال و چهارماه و ۲۵ روز، یک کیلومتر عقب تر از خاکریز گردان ۵۰۳ شهید بهشتی كشف شد. مزار این شهید گرانقدر در گلزار شهدای امامزاده سید حسن(ع) شهرستان مهران می باشد.
خاطره ای از شجاعت شهید «علی غیوری زاده»
سال 1361 بود که با علی غیوری زاده آشنا شدم. خیلی زود وابستگی زیادی بین ما به وجود آمد. جاذبه های زیادی بین ما به وجود آمد. جادذبه های زیادی در شخصیت وی پیدا بود، ساده زیستی، مجاهدت و تواضع، عشق به جهاد عشق به ولایت.
علی غیوری زاده از نظر انضباط نظامی، بسیار دقیق و منظم بود. بچه ها می گفتند علی غیوری زاده فاصله ی کمتر از بیست متری سنگرش تا نمازخانه را با پوتین محکم طی می کند و هیچ گاه حاضر نیست که در این فاصله کوتاه بند پوتین هایش باز باشد!
یادم نمی آید یک بار علی غیوری زاده را غیر مسلح و بدون تجهیزات نظامی دیده باشم. همیشه قطارش پر از فشنگ، حمایلش بسته و محکم بود.
مرد صخره و کوهستان، که بدترین شرایط زندگی را تحمل کرده بود. انگار در کوره ی مشکلات آبدیده شده بود. از نظر علی غیوری زاده هیچ ناممکنی وجود نداشت. او هیچ فعلی را منفی نمی بست. تو کلش بسیار قوی بود.
ایشان تمثیل روشنی از آیه: «ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقامو تنزل علیکم الملائکه، الله تخافو ولا تحزنوا و البشرء بالجنته التی توعدون»(هر کسی که اهل ایمان و اهل سخاوت است اندادهای الهی نیز به یاری اش خواهند شتافت و دیگر هیچ حرن و اندوهی برایش باقی نخواهد ماند و قدرتش مضاعف خواهد شد) بود.
شرح درگیری علی غیوری زاده هنگام شناسایی یکی از مأموریت های گروه شناسایی در سال 1361 در منطقه حلاله و فصیل چه از زبان خود شهید علی غیوری زاده و چه از زبان سایر رزمندگان تیپ 114 امیرالمؤمنین(ع) در منطقه پیچیده بود.
رهایی علی غیوری زاده از آن مهلکه باعث شد که نوع نگاه ها به وی تغییر کند. چون که ابعاد مختلف این درگیری از جهات متعدد قابل بررسی بود. اقداماتی که علی غیوری زاده در آن حادثه از لحاظ تاکتیکی انجام ئائه بود باعث معرفی بیشتر وی به عنوان یک نیروی رزمی و مجرب شد. که نشان از تدبیر کافی وی در هنگم رزم شد.
علی غیوری زاده در آن صحنه ی درگیری با در اختیار داشتن مقدار محدودی مهمات، با صرفه جویی و تدبیر توانسته بود بیش از مدت 17 ساعت به مبارزه ی بی وقفه با دشمن بپردازد. چون اگر همین تعداد مهمات محدود در اختیار یک رزمنده ی کم تجربه از لحاظ تاکتیکی و رزمی قرار می گرفت مسلماً قادر نبود حتی یک ساعت بتواند در مقابل دشمن مقاومت و مبارزه کند و به راحتی کشته یا اسیر می شد.
گریز آمیخته با منطق، شور و تدبیر نظامی علی غیوری زاده، در آن صحنه درگیری کاملاً غافگیرانه ی او، در میان بخش عظیمی از نیروهای دشمن، مسلزم دقت و تأمل در شخصیت نظامی و اخلاقی علی غیوری زاده بود و مسلم بود که اگر علی غیوری زاده مقاوم بود.
اگر علی غیوری زاده روحیه ی مجاهدت داشت، همه ی اینها به ایمان وی بر می گشت.
شخصیت والای علی غیوری زاده تابعی از جهان بینی الهی وی بود. در دارایی ناچیز علی غیوری زاده، ردی از شک و شبهه نبود. او حقوق اندک اش را برای کمک به مخارج مادی پدر و مادرش هزینه می کرد.
علی غیوری زاده با اقتدار به مولایش علی(ع) عاشقانه زیست و عاشقانه نیز به دیدار معبودش شتافت.
