آرزویی که با شهادت برآورده شد

به گزارش نوید شاهد ایلام، شهید «نبی رضایی» فرزند محمدحسین هفدهم شهریور سال ۱۳۳۱ در روستای خوشادول شهرستان مهران دیده به جهان گشود. وی که به علت فقر و محرومیت منطقه در دوران حکومت پهلوی، تنها سواد خواندن و نوشتن را دارا بود. از همان دوران کودکی در کار‌های کشاورزی و دامداری کمک کار خانواده بود و در آستانه جوانی سنت حسنه ازدواج را به جای آوردند، با همسر و فرزندانش بسان یک دوست برخورد می‌کردند، بسیار پرتلاش، مهربان و دلسوز بودند.

برای تأمین معاش خانواده و کمک به اقوام و آشنایان بسیار مستعد بود و روزی حلال را اساس و پایه زندگی خود قرار داده و در صداقت و یکرنگی شهره عام و خاص بود، قبل از شهادت مأمور انتظامات بنیاد مهاجرین بود، علاوه بر کار اداری جهت امرار معاش بهتر خانواده فروشندگی و قصابی هم می‌کردند، با صدور فرمان امام مبنی بر تشکیل بسیج عمومی برای آزاد سازی مهران به تمامی نهاد‌ها وی نیز با میل و اراده خویش بی‌صبرانه تشکیل پرونده داد و با چهره‌ای خندان و نورانی غسل شهادت نمود و ضمن خداحافظی با خانواده راهی دیار عشاق الهی شد.

از آنجائی‌که علاقه شدیدی به امام رضا (ع) داشت و همیشه آرزوی زیارت آن امام بزرگوار را داشت، روز اعزام به جبهه نیز یک حال و هوای عجیب و دوست داشتنی پیدا کرده بود، بنا به گفته اقوام آن روز بیشتر از روز‌های دیگر بشاش و نورانی بودند و هنگام خداحافظی با یکی از اقوام لحظه بالا بردن و تکان دادن دست برای خداحافظی آن شخص بلافاصله به گریه می‌افتد و اشک می‌ریزد.

وقتی از وی سؤال می‌شود دلیل گریه‌اش چیست؟ در جواب می‌گوید هنگام خداحافظی آقای رضایی علاوه بر نورانیت چهره‌اش در دستش نیز نوری بود که با بالا بردن دست وی مشاهده کردم، برای همین مطمئن هستم وی «شهید» می‌شود.

سرانجام پس از رشادت‌های فراوان در مهران عملیات والفجر ۳ نهم مرداد سال ۱۳۶۲ به درجه رفیع شهادت نائل آمد و عاشقانه و عارفانه به سوی معبود و معشوق خویش از فرش تا عرش پر کشید و به اشتباه پیکر پاکش را همراه با شهدای خراسان به مشهد انتقال داده بودند و در آنجا متوجه شدند که او اعزامی از ایلام بوده و پیکر مطهر این شهید گرانقدر که آرزویش زیارت حرم امام رضا (ع) بود به دور حرم طواف داده بودند و این خود معجزه‌ای بود که آن شهید بزرگوار با توجه به علاقه وافرش به آن امام معصوم با پیکری مطهر به زیارت آقایش مشرف شوند.

از شهید شش فرزند به یادگار مانده است، مزار مطهرشان در جوار امامزاده علی صالح (ع) قرار دارد.

دو بیت شعر از زبان فرزند تقدیم به پدر

شب همه شب گل رخسار تو مهتاب من است
یاد تو مونس دل در گذر خواب من است

غم تو نان من و خون جگر آب من است
خم ابروی محبتت قبله محراب من است

انتهای متن/