بار پروردگارا توفيق خدمتگذاري به اسلام نصيبم گردان

وصیت نامه شهید علی اکبر پرک
بسم الله الرحمن الرحيم
وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ﴿۱۶۹﴾  سوره آل عمران  (ای پیامبر!)  مپنداريد كساني كه در راه خدا كشته مي شوند نمرده بلكه زنده اند و نيز پروردگارشان روزي مي گيرند.
با سلام به پيشگاه مقدس حضرت مهدي عج الله تعالي فرجه الشريف و نايب بر حقش امام خميني و با سلام و درود بر رهبر كبير انقلاب بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران و با سلام به  شما رزمندگان كفر ستيز جبهه هاي نور عليه ظلمت و با سلام بر شما امت دلاور ملكشاهي بلاخص مردم قهرمان رسولوند شهيدان خود مي سوزند و نورافشاني مي كنند
اينجانب علي اكبر پرك فرزند نور محمد اينچنين وصيت مي نمايم در زماني اين را مي نويسم كه خون در عروقم بجوش آمده و خود را در مقابل خدا تنها ترين تنها احساس مي كنم ، زماني اين را مي نويسم كه بيش از بيش به نصرت و ياري او نيازمنديم زماني اين را مي نويسم كه خود را گناهكار و او را بخشنده ترين مي بينم و بلاخره در زماني اين را مي نويسم كه تنها اميدم را او مي دانم و تنها از او ياري مي جويم.
 بار پروردگارا مرا در راهي كه قدم نهادم ياري بنما و توفيق خدمتگذاري به آستانت را نصيبم گردان.
 بار پروردگارا توفيق خدمتگذاري به اسلام و رزمندگان عزيز را نصيبم گردان.
 بار خدايا اگر از زمان ظهور مهدي (عج) عزيز بودم كه مرا از ياران و اعوانش قرار ده و گر نه پس بيرونم آر از گورم
بار خدايا بپذير جان بي ارزشم را در راهت كه چيز ديگري ندارم كه به درگاهت تقديم كنم كه اي كاش هزاران جان داشتم و فداي تو مي كردم.
اما مادر عزيزم مرا ببخش كه اگر اذيتت كردم و حلالم كن و برايم دعا كن كه بسيار محتاج دعايم، بر مرگم گريه و زاري نكن كه مرگ حق است و شهادت در راه معشوق افتخاري است كه نصيب هر كس نمي شود بر مرگم عزاداري نكنيد كه عزاداري و گريه و سياه پوشيدن سزاوار مولايم حسين (ع) است كه درس شهادت و آزادگي را از آن بزرگوار آموختم.
 روز شهادتم را عزا مپنداريد كه مدتها انتظار چنين روزي را مي كشيدم و اما بعد از دار دنيا هيچ ندارم خدا را شكر مرا نيز در جوار شهداي صالح آباد (امامزاده علي صالح) دفن كنيد شايد كه بواسطه ي آنان مورد لطف خدا قرار گيرم و آمرزيده شوم.
 از همه حلاليت می طلبم و به همه بگوئيد كه برايم دعا كنند كه بسيار محتاج دعايم.
 اما چند كلمه اي با همسرم - همسرم اميدوارم زينب وار باشيد و هيچ گاه غمي به دل راه ندهيد و مواظب فرزندانم باشيد بلاخص دختران عزيزم منيره و صبريه و پسر عزيزم علي و باري پسر عزيزم علي جان اميدوارم فرزند خوب و ايده ال و با تربيت باشيد كه بتوانيد راه پدرت را ادامه دهيد و در جامعه فرد مخلص و با ايمان باشيد و هميشه طرفدار حق و حقيقت و پشتيبان مستضعفان و محرومان و دشمن مستكبران و منافقين از خدا بي خبر باشيد و هيچ گاه زير بار ظلم و ستم دشمنان خدا نرويد حسين (ع) مي فرمايد (هيهات من الذله) هرگز زير بار ظلم  نرويد و بردبار و صبور و شكيبا و با استقامت باشيد و تنها خواهشي از تو دارم این است که راهم را تا آخرين قطره خوني كه در بدن داريد ادامه دهيد و اسلحه م را بر زمين نگذاريد و همچنان مثل فرزندان حسين (ع) باشيد كه چگونه پيكار و اسقامت كردند و هيچ گاه زير بار ظلم و ستم نرفتند و جان پر ارزش خودشان را فداي حق كردند و عاقبت هم به شهادت نائل گشتند.
 سلام بر مولايم حسين كه چنين درس آزادي و شهامت به مسلمانان ياد داد و ماها را از زير يوغ استعمارگران و طاغوتهاي از خدا بي خبر نجات داد آفرين بر شهداي خونين كربلاي حسين با رشادت و دليري از امامشان حسين (ع) پشتيباني کردند و همشان در راه رضاي الله جان فدا كردند روحشان شاد و راهشان پر رهرو -  و سلام به اميد كربلا و نجف تاريخ بیست و پنجم دی ماه سال65
نصرمن الله و فتح قريب

شهید علی اکبر پرک فرزند نورمحمد یکم خردادماه 1330 در روستای قلعه جوق از توابع شهرستان مهران دیده به جهان گشود تا پااین دوره ابتدایی درس خواند.
سال 1353 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و سه دختر شد . به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت چهارمین روز از اردیبهشت ماه 1366 با سمت معاون فرمانده گردان در روستای گامو بانه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به ناحیه سر شهید شد.
مزار این شهید گرانقدر در بخش صالح آباد واقع شده است . لازم به ذکر است یک برادر دیگر ایشان به اسم مجید پرک در بیست و چهارمین روز از آبان ماه 1377 بر اثر مواد شیمیایی زمان جنگ به شهادت رسید.