همیشه فکر می‌کنم پسرم همراه من است، بارها او را صدا می‌زنم

نوید شاهد ایلام؛ شهید حسین عطابیگی منفرد فرزند یاور سال 1367 در محله بان باباخان شهرستان ملکشاهی چشم به جهان گشود. پدر از طریق دامداری معاش خانواده را می گذراند، حسین تا اول دبیرستان درس خواند و بعد از آن کلاس درس را جهت کمک به پدر رها کرد.

پدر شهید می گوید: حسین پسر مودب و سر به زیر بودی و در همه حال پا به پای من کار کرد. همان روزی که شهید شد شبش خواب دیدم که پدر بزرگ و مادر بزرگ حسین آمده بودند و می گفتند حسین را می خواهیم با خودمان ببریم.
آن روز حسین قبل از همه از خواب بیدار شده بود و یک دست لباس مشکی پوشیده بود و آماده بردن گله به دامان طبیعت. بهش گفتم پسرم چرا امروز سیاه پوشیدی؟ گفت پدر همین طوری دوست دارم امروز با لباس مشکی گوسفندها را به چرا ببرم. بهش اصرار کردم که امروز خانه بمان و نرو ولی او گفت پدر تصمیم خودم گرفتم و امروز راضی تر از همه روزها با گوسفندها می روم.

حسین درست در همان روز بیست و یکم آبان ماه 1387 در منطقه مرزی مهران به علت برخورد با مین به جای مانده از جنگ تحمیلی به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
پدر شهید می گوید: همیشه فکر می کنم پسرم همراه منه بارها او را صدا می زنم.