خاطره شهدا - صفحه 9

خاطرات شهید «ابراهیم خانی» بروایت همسر؛

اول سرباز بعد فرمانده

با این همه، باز همین فرمانده بود که اغذیه اش را بین سربازها تقسیم می کرد. سرباز خجالت می کشید؛ پاهایش را جفت می چسباند و دستت را پس می زد:«نه فرمانده. شما بفرمایید، هروقت سیر شدید و چیزی ماند ما هم می خوریم.» فرمانده بدون آنکه مکثی بکند و بدون آنکه درحرفش شکی به دل راه بدهد، سریع می گفت:«غذا اضافه است.»

خاطراتی از شهید محمد حسن پریمی

تا كرانه‌هاي آبي خدا

من يك بسيجي‌ام، رهبرم را دوست دارم اسلام را دوست دارم،‌مي‌دوني اگر من و امثال من نرن هزاران پيرزن و پيرمرد ديگر از بين مي‌روند و در حالي كه اشك صورت سفيدش را نمناك مي‌كرد. خود را در آغوش برادر انداخت و گفت: مانعم نشو داداش من خوانده شدم و به آسمان نگاه كرد و گفت: به كرانه آبي خدا خوانده شدم.

روایتی برادرانه از شهید «ابوالقاسم الوندی نژاد» :

«آخرین روزها»

او گفته بود كه مگر من خونم ازخون بقيه رنگين تر است. تازه اگر آدم قرار است بمیرد مثل علیرضا بمیرد.خوش به سعادتش رفت و شهيد شد.

خاطره هایی از شهید حسین عسکری

خدایا در نزدت دو قطره گرانبهاست قطره اشک و قطره خون

یاران همه سوی مرگ رفتند بشتاب که تاز ره نمانی ای خون حماسه در رگ دین برخیز نماز خون بخوانیم

روایتی مادرانه از شهید «محمد اسماعیل سماواتی»؛

قسم فاطمه زهرا(س) مرا مادر شهید کرد

گفت: مادر جان! من چيزي از شما مي خواهم؛ گفتم : هر چه باشد به جان و دل مي پذيرم. گفت: مادر قسم بخور، بگو به فاطمه زهرا(س) كه قبول مي كني. قسم خوردم و حرفش را جدی نگرفتم اما بعدها فمیدم قسم فاطمه زهرا(س)، مرا مادر شهید کرد.

برای کربلا رفتن فقط یک هدف داشته باشید / خاطره روز نوشت شهید جمال ظل انوار (7)

و آن اين که خودسازي بکنند . از فرصت ها استفاده کنند و با نفس سرکش خود مبارزه کنند . هوي ها و شهوت هاي مادي را در درون خود بکشند و در برابر آنها ايستادگي کنند . خودشان را هر چه بيشتر آماده وصال با معبود خود بکنند . اگر شهيد شدند که فبها و اگر نشدند و به ديار خود برگشتند اين راه را ادامه بدهند و خودشان را بيشتر بسازند...

در سی و دومین سالروز شهادت شهید«حمزه بهبودی» منتشر می شود؛

روزنگاریهای و شعری از دفتر خاطرات یک شهید

من و تو مثل اين كوه بلنديم * بيا تا بار هجرت را ببنديم

خاطره ای از شهید عملیات کربلای 5 موسی نصیریان: مطمئن باشید جایی حساب میشه

برای اینکه مطمئن شوم عاقلانه تصمیم می گیره، گفتم: چون دفتر آماده به خدمت سربازی نگرفتی، این جبهه رفتنات جزء سربازیت حساب نمی شه.موسی لبخندی زد و گفت : مطمئن باشید جایی حساب می شه که از سربازی خیلی بالاتره.

خاطره خودنوشت شهید جمال ظل انوار (3) / عملیات طریق المقدس

در اين حمله بارها شد که جان ما به خطر افتاد . بارها بود که در محوطه اي گير مي افتاديم که ما را به خمپاره و رگبار مي بستند ولي هيچ اتفاقي نمي افتاد . بارها خمپاره به نزديکي ما افتاد و هيچ چيزي به وجود نيامد و چندين بار بود که گير افتاديم و ما را به رگبارهاي کاليبر سنگين بستند و از روي سر مي گذشت ولي اتفاقي براي ما نيفتاد .

خاطراتی از شهید احمد امی

پیروزی، این کلمه ای است که مردم بعد از سالها استعمار و خفقان به آستانه آن رسیدند

پیروزی، این کلمه ای است که مردم بعد از سالها استعمار و خفقان به آستانه آن رسیدند. بعد از 2روز مبارزه سخت بین گارد جاویدان و سربازان نیروی هوایی که مردم به آنها کمک می کردند بسیاری از سربازان و مقامات ارتش به مردم پیوستند و چند پادگان و پاسگاه پلیس به دست مردم افتاد .

خاکریز خاطره «8»

صوت| کانال ماهی و عملیات کربلای 5

همرزم شهید هاشم اعتمادی در خاطره ای می گوید: «کربلای 5 بود. قایق ها از کانال ماهی گذشته بودند و پشت دژ گیر کرده بودیم. عراقی ها با تیربار دژ را می زدند. نمی شد سر بلند کرد. دیدم یک نفر تمام قد روی دژ راه می رود...» خاطره این شهید بزرگوار را در نوید شاهد دنبال کنید.

روایتی مادرانه از شهید«علی اکبر طالبی»؛

آخرین بدرقه مادر

وقتي كه صبح شد ساكش را آماده كردم و با هم به بسيج رفتيم. رزمندگان از آنجا تا ميدان شهدا راهپيمايي كردند و هنگامي كه مي خواست سوار ماشين شود که خواستم او را ببوسم؛ علي اكبر خودش را كنار كشيد و گفت: برو خدا پدرت را بيامورزد. آنهايي كه مادر ندارند چي ؟ با اين حرف خداحافظي كرديم و رفت سه ماه در كردستان بود.

خاطره یک دانش‌آموز از شهید «یحیی شمشادیان»؛

شهید بواسطه همسرش به دانش‌آموزان نیازمند کمک می‌کرد

« نسرين رضايي» خاطره‌اي را از دوران دانش آموزی خود تعریف می‌کند، از دورانی که او دانش‌آموز همسر «شهيد يحيي شمشاديان» بود .

روایتی برادرانه از شهید «فیروز مهدی زاده»؛

افسوس که هم سنگرش نبودم

يك شب سرد خبرشهادتش را به من دادند، نمي دانيد چه كشيدم، فكرمي كرد، خيالاتي شده ام. فكرمي كردم؛ يك قصور بيش نيست ولي بعد فهميدم شهيد شده است. كمرم شكست؛ باوركردنش سخت بود؛ من ديگر با چه كسي حرف بزنم؛ دردم را به كه‌ بگويم؛ چگونه روزها را بدون او سپري كنم. بعد از شهادت ‌آن بزگوار مانده ام همين طور ناراحت كه افسوس من ‌همسنگرش نبودم.

در سالروز شهادت شهید«جمشید رنجی» منتشر می شود؛

شهادتی غیرتمندانه در «بستان» به روایت برادر

خاطرم است که در آخرین اعزام که داشت به جبهه جنوب می رفت ، شب در كنار هم در منزل نشسته بوديم، به او گفتم تو باید درست را ادامه بدهی و به دانشگاه بروی. گفت كه آيا فكر نمي كني بهترين دانشگاه همين جبهه است؟ آيا فكر نمي كني كه بهترين معلم رهبر كبيرمان است؟ آخه اگر من نروم و ديگران نروند مي داني چه اتفاقي مي افتد آيا خبر داري كه چه بلایی سر مردم بستان آمده است.

در سالروز شهادت منتشر می شود؛

روایتی از شهادت هم رزم؛ از خیبر تا آسمان

وقتي نزدكي او رسيدم به روي زمين افتاده بود. فوراً او را بغل كردم و بلند صدايش كردم. چندبار او را تكان دادم و صدايش كردم. او چشمانش را باز كرد تا مرا ديد همان تبسم هميشگي را در چهره او ديدم به او گفتم: چيزي نشده الان با آمبولانس تو را به عقب مي‌برم. چشمان حسين بي‌رمق بود. صورتش خاكي بود. دستي به روي سرش كشيدم و پيشاني‌اش را بوسيدم و شروع به روحيه دادن به او کردم. ناگهان متوجه شدم حسين زير لب چيزي را زمزمه مي‌كند. نگاه كردم و گوش دادم كه مي‌گفت: «اشهدان لا اله الا الله». چشمانش را آرام بست.

در سالروز شهادت «صفر مشهدی» منتشر می شود؛