لوح اسارت را چه خوش تصویر کردند

مرغان عاشق کوچ را آغاز کردند
در گلشن از کنج قفس پرواز کردند

دادند سر، گلبانگ جانبخش رهائی
با کاروان عاشقان کربلائی

چون شیر در بند اسارات تن سپردند
تا گرد ذلت را ز دامن ها ستردند

اینان رسولان بزرگ ملک دینند
هم مظهر عشقند و هم عشق آفریدند

اینان سفیران سترگ انقلابند
در آسمان دین، فروزان آفتابند

دارند این آزاد میدان و دلیران
بر تن سلاح صبر و در دل نور ایمان

روزی که با روح خدا میثاق بستند
جز او ز عالم رشته وحدت گسستند

زا ندم که پا در سنگر قرآن نهادند
چون کوه آهن پیش دشمن ایستادند

جمعی شهید و عده ای مفقود گشتند
مهمان به خوان حضرت معبود گشتند

یوسف تباران در دل زندان غنودند
شعر بلند استقامت را سرودند

لوح شهادت را شهیدان شعر نابند
آزادگان شیرازه بند این کتابند

سجاد آسا عدل را فریاد کردند
تا مرغ جان را از قفس آزاد کردند

لوح اسارت را چه خوش تصویر کردند
جاوید حق را با گل تکبیر کردند

آزادگان مشعل کشان راه عشقند
اسطوره های عدل و دولتخواه عشقند

میثاق خون بستند فرزند علی را
تا نقش جان سرزند فرمان ولی را

این عاشقان دلداده پیر خمینند
پروردگانِ مکتب سرخ حسینند

با پای جان ره بر حریم دوست بردند
سر بر تراب پاک روح الله سپردند

کردند پی درک مقام رهبری را
جویند تا رسم و ره روشنگری را

حمید رضا رضایی اردیبهشت 1386